Мне вельмі пашанцавала, я жыву ў прыгожым месцы. Уся Расея, нібы карцінка з паштоўкі. У нас выдатная прырода і хуткія ракі, дрымучыя лясы і высокія горы. А якое разнастайнасць жывёл! Тут яноты, мядзведзі, рысі, дзіўныя птушкі і рыбы. І гэта ўся побач з намі, варта толькі толькі выдаткаваць гадзіну і выехаць за межы горада. Свет выдатны ў сваёй разнастайнасці. І мне вельмі сумна ўсведамляць, што людзі сталі ставіцца да гэтага як належнага. Перасталі шанаваць дары матухны Прыроды, і лічаць сябе «вянком эвалюцыі».Зусім забываючы, што трэба жыць у гармоніі з флорай і фаунай, што б і нашы дзеці потым змаглі атрымліваць асалоду ад прыгожымі краявідамі.
Я нядаўна прачытала артыкул, у якой гаварылася, што за апошнія 45 гадоў чалавецтва знішчыла 60 адсоткаў жывёл на зямлі! А ў лясах Амазонкі і зусім зьнішчана 89 працэнтаў фауны. Гэта жахлівыя лічбы. Здавалася б, ніколі яшчэ чалавецтва не мела столькі магчымасцяў. Сёння ў кожнага ёсць дах над галавой, ён сыты і можа займацца чым душы заўгодна. Але якой цаной мы дасягнулі гэтага? Чалавецтва як ніколі прагна забірае рэсурсы ў прыроды, і не лічыцца ні з чым на сваім шляху. Сёння наша жыццё — гэта пастаянны тэхналагічны працэс, для якога патрабуецца ўсё больш рэсурсаў.
Важным пунктам па ахове навакольнага асяроддзя я лічу неабходнасць абароны паветраных і водных прастор ад шкодных выкідаў. Напрыклад, у Сусветным акіяне плаваюць тоны смецця. Жыхары марскіх глыбінь заглынаюць яго, блытаюцца і чапляюцца за яго, і вынік заўсёды адзін — смерць. Чалавек і так знішчыў амаль 90 працэнтаў сусветных запасаў рыбы. У азёры і рэкі штогод выліваюць тоны хімікатаў, якія паступова точаць экасістэму. А колькі выхлапных газаў мы ўдыхаем штохвілінна?
Найбольш востра, за апошнія паўстагоддзя, ўстала праблема смецця. Чалавецтва дасягнула неймаверных вышынь у навуцы, але да гэтага часу не навучылася знішчаць ўласныя адходы. Мы да гэтага часу не выкарыстоўваем біяраскладальнага пакеты, не сартуем смецце. Падумаць толькі — 700 гадоў патрабуецца звычайнай пластыкавай бутэльцы, што б раскласціся.
Мне здаецца, што клопат аб свеце пачынаецца з малога. У маіх сілах жыць свядома, не наносячы шкоды прыродзе. Бо не складана здаць пластык на другасную перапрацоўку, ці ж здаць батарэйку ў спецыяльна адведзены кантэйнер. Калі кожны пачне прытрымлівацца простым правілах, то і наша жыццё пачне змяняцца.
