Гэтая фантастычная гісторыя здарылася з маёй мамай восенню ў вёсцы, дзе яна засталася начаваць у старым невялікім доме, які належаў маім прадзядулю і прабабулю.
Было каля дзесяці гадзін вечара, мама сядзела ў крэсле, глядзела тэлевізар і піла гарбату. Раптам хто-то пастукаў, і яна рэзка накіравалася да ўваходных дзвярэй. Магчыма гэта мой тата вырашыў так позна прыехаць без папярэджання, падумала мама. Ён працуе ў клініцы і часта дзяжурыць, таму звычайна не вядома, калі ў яго заканчваецца працоўны дзень. Калі мама адкрыла дзверы, яна ўбачыла маладую цудоўную дзяўчыну, якая была апранутая ў белае сукенка і цёмную накідку. У руках яна трымала прыгожы букет з чырвоных руж.Дзяўчына павіталася, папрасіла прабачэння і папрасіла маму выклікаць для яе таксі, так як на вуліцы пахаладала і пачаўся дождж. Мама ласкава пагадзілася і накіравалася ў гасціную за сваім тэлефонам, а калі вярнулася да дзвярэй дзяўчыны ўжо не было, толькі яе букет з руж застаўся ляжаць на парозе. Знікненне было вельмі дзіўным. Мама вырашыла выйсці на вуліцу і прайсціся вакол дома, але дзяўчыны нідзе не было. Усе пошукі былі безвыніковымі, і мама вярнулася ў дом.
У гасцінай, на адной з сцен віселі старадаўнія гадзіны, яны былі зламаныя, таму ўжо даўно спыніліся. Побач з імі вісеў вясельны партрэт, на якім былі намаляваныя прадзед з прабабуляй. Калі мама ўвайшла ў гасціную яна пачула дзіўнае ціканне. Спачатку было незразумела, што гэта за гукі, але потым мама вызначыла, што цікаў гадзіннік. Яна вельмі спалохалася, бо ведала, што яны ўжо даўно не працуюць. Набраўшыся смеласці, яна падышла да гадзін і кінула позірк на партрэт. Як быццам нейкая сіла сказала ёй узяць яго ў рукі. Мама павярнула яго тыльным бокам і ўбачыла дату 21 верасня.Гэта ж сённяшняя дата, пранізала яе як маланкай. Бо менавіта ў гэты дзень шмат гадоў таму ў прадзядулі з прабабуляй была вяселле. Мама зусім аж аслупянела ад страху і ў гэты момант у дзверы зноў пастукалі. Хто там сутаргава спытала яна, але гэта быў ужо тата, які вярнуўся з дзяжурства. Мама вельмі ўзрадавалася, так як начаваць адной у доме ёй было страшна. Яна распавяла яму аб усім тым, што здарылася, дрыготкім голасам і паказала букет. Потым яны разам ўвайшлі ў гасціную, але гадзіны зноў спыніліся. Тата прыехаў вельмі своечасова, ён паставіў кветкі ў ваду, а потым доўга спрабаваў супакоіць маму.Яму было складана паверыць у гэтую фантастычную гісторыю, але ён не падаваў выгляду і толькі падтакваў.
