Так ужо склалася, што ўсе мы збольшага грэшныя. Кожны з нас здзяйсняе якія-небудзь грахі, хто-то больш сур'ёзныя, а хто-то невялікія. Але варта адзначыць, што ўсе людзі павінны старацца зусім не здзяйсняць ніякіх грахоў.
Ёсць супрацьлеглае паняцце граху, якое называюць цнотаю. У старажытныя часы было чатыры віды цноты: мужнасць і справядлівасць, умеранасць і, вядома ж, мудрасць. Захаванне дадзеных цнотаў дапаможа нам жыць нармальнай жыццём.
Я заўсёды імкнуся быць мужнай, справядлівай і ўмеранай ва ўсім. Вядома, хочацца яшчэ быць і мудрай, аднак мне здаецца, мудрасць прыходзіць да нас толькі з гадамі. Бо яна нібы вопыт, не можа проста нарадзіцца.
Заўсёды перад намі, людзьмі, стаяў пытанне, мы верым у Бога ці не. Асабліва мне запомніўся адказ маёй бабулі на дадзены пытанне. Яна сказала: «што ўсе вераць, аднак адны вераць у тое, што ён ёсць, а іншыя ў тое, што яго няма». Бо сапраўды, і тое, і іншае нельга даказаць.
Я лічу, што вялікім грахом лічыцца забойства. Ніхто і нікога не мае права пазбаўляць жыцця, бо ўсе мы людзі, і як прынята лічыць, нас стварыў Бог. І ніхто з людзей не павінен пазбаўляць жыцця, яго стварэнняў.
Вядома, без маленькіх грахоў жыць практычна немагчыма. Але ў меру сваіх магчымасцяў трэба старацца жыць правільна. Я лічу, што мы павінны старацца здзяйсняць ўсё больш добрых учынкаў у сваім жыцці. Мне здаецца, што нельга рабіць злыя справы, бо ў выніку нас нічога добрага чакаць не будзе. Сардэчна, лепшае, што мы можам тварыць.
|
