Лета - любімае час года ўсіх школьнікаў. У гэты час заканчваюцца заняткі, і пачынаюцца канікулы. Кожны дзіця праводзіць лета па-свойму, даволі унікальна. Я асабіста, пастаянна адпачываю ў вёсцы ў бабулі. Так ужо склаліся абставіны, што я жыву адна, з мамай. Тата пайшоў ад нас, калі мне было тры гадкі. З тых часоў мама вельмі шмат працуе, і нават ні на адной працы, каб утрымліваць сям'ю. Тата нам зусім не дапамагае, таму маме даводзіцца вельмі цяжка. У мяне няма магчымасці паехаць адпачыць на мора ці куды-небудзь яшчэ, а вось да бабулі я прыязджаю на ўсе вакацыі.
Мая бабуля жыве ў самай сапраўднай вёсцы з усімі традыцыямі. У гэтым годзе я зноў паехала да яе ў госці. Вы ведаеце, бабуля для мяне - другая маці, якая разумее ўсё з паўслова, дапамагае мне саветам, і вядома ж, пячэ самыя смачныя піражкі. Як толькі я прыязджаю, мяне чакае мора падарункаў і сюрпрызаў. Мама кажа, што бабуля з дзядулем мяне песцяць, але мне гэта вельмі падабаецца. У бабулі вялікі і цёплы дом, самае цікавае, што летам у ім заўсёды халаднавата. Бывае прибежишь з вуліцы мокры, стомлены ад спякоты, а ў хаце ўтульна і прахалодна, нібы знаходзішся каля рэчкі.
Паколькі я ўжо вырасла, то хадзіла сама з сяброўкамі купацца на рэчку. Вы і ўявіць не можаце, якая яна вялікая і цёплая. Уздоўж берага ракі расце лес і хвойны і ліставы. У ім у ліпені я нават знаходзіла грыбочкі. Я люблю плаваць, і навучыла мяне гэтаму бабуля. Я ёй вельмі ўдзячная.
Гэтым летам дзядуля паказваў мне, як трэба пампаваць мёд у пчол - у яго аж цэлых дзевяць вулляў. Я і не ведала, што гэта такі цяжкі і карпатлівая праца. На самай справе, гэта вельмі цікава. Паколькі я дапытлівая дзяўчынка, то цікаўлюся ўсім, чаго яшчэ не ведаю. Таксама ў гэтым годзе мы з бабуляй разам пололи градкі на агародзе, цягалі дровы на зіму і вучыліся пячы пірагі.
У бабулі ёсць карова, Сакавіка, і кожную раніцу я сама хадзіла яе выганяць на луг пасвіцца разам са статкам. Я ганаруся тым, што бабуля ўжо стала мне давяраць дарослыя справы. На свята Івана Купала мы з дзяўчынкамі хадзілі да рэчкі, палілі вогнішчы і плялі вяночкі. Як кажа павер'е, трэба кінуць вянок у ваду, і ў які бок ён паплыве, адтуль і чакаць дзяўчыне жаніха. Мой, чаму-то, застаўся на месцы. Відаць выйду замуж за вясковага хлопца.
На самай справе, я правяла лета проста ўзрушаюча, як гэта і адбываецца кожны год. Лепшага адпачынку, чым у бабулі ў вёсцы, я сабе проста не ўяўляю.
|
