Сачыненне на тэму «Як я правёў лета», літаратура, 8-ы клас
Летам, як звычайна, на ўсе канікулы мама адправіла мяне да бабулі ў вёску. Ну як вёска, рыбгас, пяць дамоў, кантора і вакол лес. Так я люблю гэтыя месцы. Ні разу не быў там зімой, але летам там такая цішыня, і нават у самы гарачы дзень, лёгкі ветрык з сажалак, у якіх разводзяць рыбу, прыносіць невялікую прахалоду. А калі праходзіш побач з сажалкай, відаць, як у вадзе плёскаюцца малькі.
Бабуля заўсёды вельмі радавалася майму прыезду, і яшчэ здалёк убачыўшы, выходзіла за брамку сустракаць, абдымала, цалавала, і, вядома ж, першым справай вяла карміць. Седзячы за сталом, мы гадзінамі балбаталі за кубачкам гарбаты і смачнымі бабулінымі піражкамі. Дзядуля тапіў лазню. А пасля я засынаў мёртвым сном у гэтым сапраўды райскім кутку.
І вось, прачнуўшыся рана раніцай, памыўшыся халоднай вадой, нацягнуўшы які-небудзь лёгкі камзол і узяўшы невялікую пустую слоічак, я выходзіў за брамку і літаральна праз некалькі крокаў апыняўся ў лесе. Высокія елі ўпіраліся сваімі макушками ў блакітную высь небасхілу, бярозкі ветліва шапталі на ветры сваёй лістотай, і пах свежай травы і суніцы сустракаў ужо пры ўваходзе ў лес.
Не спяшаючыся, шпацыруючы па лясной дарозе, выглядаў я самую сонечную, самую прыгожую палянку з суніцамі, хоць усе ягадныя месцы я за некалькі гадоў ўжо вывучыла. Паўлітровую слоічак суніц я знаходзіў, не заходзячы далёка ў лес, практычна каля дома, і адразу ж бег дадому снедаць. Бабуля разминала мне ягадку з сахарком, залівала сырадоем і падавала з цёплымі тоненькімі блинками. Гэта быў найсмачны сняданак на свеце.
Бліжэй да канца чэрвеня суніцы становіцца ўсё менш, яна паволі адыходзіць, затое на палях пачынае спець не менш смачная і духмяная клубніцы. Ягадкі ў трускаўкі трохі больш ягад суніцы, ды і на смак зусім іншая.
А ў лес у гэты ж час мы часцяком хадзілі за малінай. Часам параўноўваючы сябе з мядзведзямі, мы прабіраліся скрозь зараснікі, каб набраць двух, а то і трохлітровы слоік смачнай малинки. Гэтак жа як і суніцу, я мог падушыць яе з малаком і цукрам, але, у асноўным, бабуля варыла з яе варэнне, і я, ад'язджаючы ў канцы лета, заўсёды браў пару слоічкаў малінавага варэння дадому, у горад.
У спякотныя летнія дзянькі мяне з сябрамі з рэчкі выцягнуць было немагчыма. Вада там, вядома, ледзяная, не тое, што ў сажалцы. Затое па берагах расце духмяная ягадка - ажына. Исколовшись пра яе калючыя кусты і крапіву, але удосталь наеўшыся ежевички, мы прымудраліся прынесці яшчэ і дадому ягодок. З сабой мы абавязкова бралі кубачка або кубачкі пад іх. А часам і спецыяльна хадзілі за ажынай, каб бабуля зварыла з яе смачнае варэнне або напякла піражкоў. Бабуліны пірагі з ажынай, што можа быць смачней.
|
