Я, як і многія іншыя хлопцы, кожнае лета адпраўляюся да бабулі ў вёску. Асабіста мне, зусім не хочацца канікулы праводзіць у душным горадзе.
Сяло, маёй бабулі размешчана практычна побач з лесам. З вёскі, да ляснога масіва, можна дайсці ўсяго толькі за дзесяць хвілін. Мабыць менавіта таму ў вёсцы часта сустракаюцца змеі, трэба сказаць, я іх вельмі баюся.
На вакацыях, мы з бабуляй часта ходзім у лес. Там збіраем ягады, грыбы і арэхі. Часам у лес ходзім, для таго каб набраць карысных лекавых траў. Мая бабуля ўмее лячыць шматлікія захворванні народнымі метадамі. Для гэтых мэтаў ёй неабходныя гэтыя расліны.
Аднойчы, калі мы з бабуляй пайшлі ў лес за грыбамі, з травы, мне насустрач выпаўзла змяя. Я вельмі спалохалася, са страху нават не зразумела, што гэта быў бяскрыўдны вуж. Вельмі хутка стала ўцякаць, клікала бабулю.
Калі на мае крыкі прыбегла бабуля, яна распытала мяне, у чым справа. Я ёй распавяла, што ўбачыла змяю, апісала якую менавіта. Бабуля патлумачыла мне, што гэта быў ужо, і ні якой небяспекі, ён не дае. Але мне было ўсё роўна страшна, я не магла ніяк супакоіцца. Пра сябе падумала, што пасля сённяшняга выпадку, ніколі больш не пайду ў лес. Мне было крыўдна ад таго, што бабуля назвала мяне трусихой.
Дадому мы адправіліся, толькі пасля таго, як набралі цэлыя кошыкі грыбоў. Па дарозе, бабуля распавядала цікавыя ўласцівасці лекавых раслін. І неўзабаве, я нават забылася пра вужа, і абяцала бабулі, што заўтра зноў пайду з ёй у лес.
|
