Мая мара споўнілася, у нашым доме з'явіўся кацяня, маленькі пухнаты чорны камяк. Наш кацяня такі міленькі і добранькі. Мы вырашылі назваць яго Пушком.
Аднойчы ўвечары мама вярталася з працы, дарога ішла праз парк. Раптам яна пачула жаласнае мяўканне, мама крыху спалохалася. Але ўсё-ткі мама падышла да кустоў, і там ўбачыла маленькага кацяня. На вуліцы было даволі халаднавата, церусіў дожджык, і мама, вядома, не магла кінуць малога на волю лёсу. Мама прынесла кацяняці дадому.
Мы адразу яго памылі, напаілі малачком, і паклалі спаць на крэсла. Кацяня, пасля смачнага малачка ён моцна заснуў, перад гэтым ён вельмі міла муркаў.
Кацяняці ў нашай сям'і ўсё адразу ж палюбілі. І, па-мойму, такога маляняці нельга не палюбіць. Нават тата ў захапленні ад нашага Гармата. Тата заўсёды глядзіць з ім футбольныя мячы, яны як два добрых аднаго. Таксама папа не забывае купляць яму смачную кашэчую ежу. Вядома, кацяня не гэтак глядзіць футбольныя матчы, ён усё гэта час сядзіць на татавых каленях.
Вечарамі я забіраю кацяняці, да сябе ў пакой. Мне вельмі падабаецца спаць з гэтым пухнатым камячком. Бо ён такі цепленькі.
Мне нават страшна ўявіць, каб стала з Пушком, калі б мама тады не заўважыла яго ў кустах. Напэўна, ён бы памёр ад холаду і голаду. І як, напэўна яму было страшна, на вуліцы аднаму.
З таго моманту, як у нашым доме з'явіўся кацяня, наша жыццё стала значна цікавей і весялей. Пушок, стаў для нас членам сям'і, мы заўсёды яго песцім смачнасцямі і заўсёды з ім гуляем.
|
