Канец лістапада. Дажджлівыя дні ўжо даўно ззаду. Зіма нагадвае нам аб сваім набліжэнні, засынаючы снегам ўсе вакол. Усё мяняецца, і поле, і лес, і луг з нястомнай ракой. Прырода павольна апускаецца ў свой доўгі белы сон. Поле паціху пачынае адпачываць пад, здавалася б, бясконцым іскрыстым коўдрай.
Лес застывае і ўжо не весяліць нас птушыным спевам. Толькі красногрудые гілі вітаюць пачатак зімы. Пасеўшы на галінках дрэў, яны радуюць вока сваім яркім афарбоўкай. Назіраючы за імі, воляй не воляй хочацца параўнаць іх з яркімі цацкамі на навагодняй ёлцы. Зусім побач некалькі вераб'ёў і синичек ім складаюць кампанію. Скачучы з галінкі на галінку, яны сумна цвыркаюць, з сумам па цёплым сонечным дзянькі. А вось палахлівы заяц, прабягаючы па сваіх знаёмых сцяжынках, ён пакідае сляды на снезе і баязліва хаваецца ў кустах.Зіма зноў падарыла яму белую пушыстую кажушок, якая ратуе ад ворагаў. Але хутка вечар, доўгі, быццам бясконцы і лес зусім задрэмле у сваёй цішыні...
Шырокі луг каля ракі таксама засынае. Яго непаўторныя водары хаваюцца пад мяккім снежным покрывам, чакаючы наступ доўгачаканай цёплай вясны. Гледзячы на раку, здаецца, што яна крыху стамілася і запавольвае сваю плынь. Каля берагоў пачынаюць з'яўляцца ледзяныя няроўныя краю. У іх, нібы ў люстэрку адлюстроўваюцца берага, засыпаныя снегам дрэвы, кусты і хмурнае неба. Пышнавалосыя вярбы апусцілі свае галіны, нібы хочуць дацягнуцца да чаго-небудзь цёплага.
У гарадах і вёсках усе таксама апускаецца ў белае адзенне. Ідзе снег, засыпаючы ўсё вакол. На дахах дамоў з'яўляюцца першыя ледзяшы. Яны нібы звонкі крышталь прыцягваюць погляды якія праходзяць міма людзей. Радуецца дзятва зімовай надвор'і. Яны гуляюць у снежкі, лепяць снегавікоў і робяць першыя спускі на санках з горкі. Усюды чуваць вясёлыя дзіцячыя крыкі і гучны смех. А дарослыя ў мітусні спяшаюцца хто куды. Адны па сваіх справах, а іншыя дадому пасля цяжкага працоўнага дня.І ўсім хочацца хутчэй выпіць кубачак гарачага гарбаты, каб сагрэцца, замотаться ў цёплы плед і глядзець тэлевізар ці слухаць любімую музыку.
У вёсцы, як заўсёды работы поўным поўным. Клопаты па гаспадарцы адымаюць шмат часу, ды яшчэ і снег даводзіцца расчышчаць. Вось і лаюць яго гаспадары. Адно з милейших спраў тут – гэта сядзець ля цёплай печкі, ды слухаць прыемнае тресканье дровишек. А за акном холадна, мароз, яшчэ пару дзянькоў, і зіма ўступіць у сваё паўнапраўнае валоданне.
