Характарыстыка герояў аповесці А. С. Пушкіна "Капітанская дачка"
У 1836 годзе А. С. Пушкін піша сваю выдатную аповесць "Капітанская дачка", заснаваную на рэальных падзеях паўстання Емяльяна Пугачова. Але галоўныя героі аповесці - асобы выдуманыя.
Аповесць напісана ад асобы пасталеўшага Пятра Грынёва. Але расказвае ён аб самім сабе, як аб маладым, не доследным сямнаццацігадовы юнак, тое, што вырасла ў высакародным сямействе. Належнай адукацыі ён не атрымаў таму, што яго гувернёр цырульнік-француз Бопре замест заняткаў з хлопчыкам вёў амаральны лад жыцця і быў выправаджаны з маёнтка. Так што выхоўваўся Пятрушу пад наглядам халопа Савельича. У 17 гадоў бацька адпраўляе маладога чалавека ў Арэнбург замест Пецярбурга, куды павінен быў пайсці юнак для праходжання службы ў гвардыі.Пётр, раззлаваны, з'язджае да месца прызначэння, але па дарозе падчас прыпынку знаёміцца з ротмістрам Зуриным, якому прайграе 100 рублёў. Тут мы бачым Пятра легкадумным маладым чалавекам, не задумывающемся ні аб якіх праблемах. Але далейшыя падзеі накладваюць на гэты вобраз свой адбітак. Да прыкладу, яго выручыў просты селянін, дапамогшы знайсці дарогу да заезнага двара і Пётр жадае яго аддзячыць, падарыўшы таго свой зайцаў тулупчик. Ці гэта не кажа пра яго высакароднасці.
З Арэнбурга па прызначэнні генерала Грынёў едзе ў Белогорскую крэпасць, яшчэ большую глуш, чым ён чакаў. Тут ён знаёміцца з капітанам крэпасці Міронавым, яго жонкай Васілісай Егоровной і паручнікам Швабриным. Швабрин не пахвальна адклікаецца аб навакольных, іранізуе з нагоды дачкі Міронава Машэ. Але Грынёў пасля знаёмства з дзяўчынай ставіць пад сумнеў словы паручніка, яны сварацца. Пад час дуэлі Грын атрымлівае раненне. Маша і Савельич выходжваюць Грынёва і паміж маладымі людзьмі ўзнікае каханне.
Па ходзе аповесці мы не заўважаем, як і калі Пятрушу пачынае сталець, але чым далей, тым больш у яго учынках мы бачым чалавека больш сталага, думаючага, адданага абавязку, вернага клятве.
Але вось крэпасць захопліваюць бунтаўшчыкі Пугачова. Мироновы пакараныя, Швабрин пераходзіць на бок праціўніка. Але вернасць клятве не дае Гриневу права на здраду, ён гатовы да смерці. Ратуе яго сам Пугачоў, які пазнаў у ім пана, які падарыў яму зайцаў тулупчик.
Маша ж - дзяўчына прыгожая, сціплая, добрая. Але вырасла яна не ў багатай сям'і і па гэтаму не мае пасагу. Тым не менш яна адмаўляецца выйсці замуж за Швабрина. Пасля гібелі бацькоў яна ратуецца ў доме пападдзі, дзе яе наганяе хвароба. Але чыстая, пяшчотная, паслухмяная дзяўчына ператвараецца ў адважную жанчыну, якая дзеля выратавання каханага, арыштаванага па намове Швабрина, едзе да каралевы, каб дамагчыся апраўдальнага прысуду.
Такім чынам на працягу ўсёй аповесці мы бачым, як сталеюць і мудреют героі, бачым іх адвага, высакароднасць душы, іх адданасць. І як вынік ўсім ў доме маладых Гриневых вісіць ліст каралевы Кацярыны II з пахвалой Машэ за розум і добрае сэрца.
