Выбар будучай прафесіі – гэта вельмі важнае пытанне ў жыцці любога чалавека. Хто-то мае намер працягваць справу бацькоў і ісці па іх слядах, іншыя ж шукаюць сваё ўласнае пакліканне.
У пачатковых класах у мяне было некалькі любімых прафесій: настаўнік, прадавец, доктар.
Кожны дзень я гуляла ў школу з вучнямі, то ў шпіталь з пацыентамі або ў краму з моднай адзеннем. Потым я як-то глядзела тэлевізар са сваёй мамай і там паказвалі тыдзень моды ў Францыі. Гэта было вельмі шыкоўнае відовішча. Шмат прыгожых дзяўчат мадэляў хадзілі па подыўме і дэманстравалі гледачам калекцыі адзення вядомых куцюр'е. З тых часоў падобныя праграмы сталі маімі любімымі. Я з нецярпеннем чакала кожны новы выпуск. Мне вельмі падабалася разглядаць новыя калекцыі адзення. Вось я і вырашыла стаць мадэльерам.Бо дарыць людзям прыгажосць, апранаючы іх у модныя прыгожыя рэчы, гэта так выдатна.
Яшчэ тады я зразумела, што мадэльеры - гэта не толькі людзі вельмі працавітыя, але і крэатыўныя. У іх павінна быць невычэрпная фантазія для стварэння новых мадэляў адзення. Бо кожная калекцыя павінна быць асаблівай і цікавай.
Для гэтай прафесіі трэба таксама ўмець добра маляваць, правільна падбіраючы колеру.
Каб прадставіць сябе мадэльерам я брала альбом і малявала сваіх мадэляў. Спачатку я выкарыстоўвала просты аловак, а потым брала акварэльныя фарбы і спрабавала ствараць розныя каляровыя гамы. Гэта справа вельмі захапляла мяне, і часам я нават не заўважала часу. Потым я брала шматкі тканін ікроила вопратку для сваіх лялек. Мне вельмі падабалася шыць сукенкі ці спадніцы. Я выкарыстала іголку з ніткай і рабіла гэта ўручную. У нас дома была швейная машынка. Часам мама садзілася за яе каб што-небудзь падшыць. Гэта падзея была для мяне як свята, і я вельмі любіла глядзець, як яна працуе.
Прайшло некалькі гадоў, я сама села за швейную машынку і навучылася штабнаваць некаторыя швы.
Пасля гэтага, сукенкі ў маіх лялек сталі больш ўдасканалены. Я таксама вучылася рабіць ахайнымі краю пашытыя вырабаў.
Пазней я патроху пачала цікавіцца відамі тканін. Мне вельмі падабалася разглядаць біркі на сваёй вопратцы і на мамінай. Я часта разважала, чаму ў кожнай рэчы ёсць свая тэмпература пры мыцці і чаму некаторую вопратку трэба па-асабліваму сушыць або гладзіць.
З кожным днём мой цікавасць да моднай індустрыі станавіцца ўсё больш і больш, таму мне здаецца, што выбар прафесіі ўжо цвёрда зроблены.
