Радзіма - гучанне гэтага слова заўсёды прымушае нас задумвацца аб самым патаемным, што ёсць у жыцці: пра бацькоў, сяброў, знаёмых, аб дзяцінстве, аб святой зямлі...
І калі слова «радзіма» азначае краіну, у якой нарадзіўся і жыве чалавек, «маленькая радзіма» - гэта некалькі іншае паняцце, які канкрэтызуе горад, пасёлак, роднай для асобнага чалавека.
Для мяне маё роднае сяло, дзе я нарадзіўся, і ёсць маёй маленькай радзімай. Яно такое цудоўнае і непаўторнае. Тут я убачыў першыя сонечныя прамяні і ўсмешкі блізкіх людзей, пачуў шолах травы і лісця, спевы птушак і голас мамы. Тут жа я зрабіў першыя крокі ў гэтым жыцці, навучыўся чытаць, пісаць, думаць, любіць і паважаць. Тут маё сэрца і душа, сваякі і сябры.
Добрыя словы аб сваёй маленькай радзіме сказаў малавядомы украінскі пісьменнік Вадзім Петлеваный: «Каму-то родныя стэпы, горы і мора, ну а мне ў маім краі – родная зямля, сыроежка ў лесапаласе, салавей у садзе, і радней няма, бо гэта, гэта я люблю».
І сапраўды, вакол паглядзіш – усё знаёмае: дрэвы, рэчка, людзі і нават суседскія куры - усё гэта жыве са мной і ўва мне. Не ведаю, што далей мяне чакае ў жыцці і дзе я буду жыць (у якім горадзе, вёсцы), але ўпэўнена магу сказаць, што гэта пачуццё, пачуццё роднага, свайго, чагосьці блізкага пранёс з сабой праз усё жыццё, бо ўсё гэта на маёй роднай зямлі, якую я люблю.
А цяпер я жыву і росту разам са сваім сялом. І клопаты вёскі – гэта і мае клопаты. Сяло будуецца, сяло расце. За апошнія гады ў ім з'явілася шмат новых устаноў і будынкаў, крам і новых жылых дамоў, дзіцячых пляцовак і месцаў адпачынку для дарослых. Шмат-шмат людзей, якія шчыра працуюць і сваёй працай робяць сваю маленькую радзіму з кожным днём усё прывабней для жыцця.
Вось і нядаўна адкрыла свае дзверы новая паліклініка, а ўжо не за гарамі пойдуць у новую школу дзеці. Перспектыва радуе, бо не ўсе пасёлкі і горада могуць гэтым пахваліцца.
Развіццё вёскі не было б, калі б мясцовыя прадпрыемствы не развіваліся. Усё гэта зразумела. Таму важна працуе не пакладаючы рук, кожнаму на сваім месцы, і наша радзіма (вялікая і маленькая) будзе намі ганарыцца.
І яшчэ распавяду крыху пра сваіх сяброў, бо яны тое самае, што надае сіл і ўпэўненасці, жывучы на малой радзіме. Іх няшмат, але яны верныя, тыя самыя, якія, як мне здаецца, на ўсё жыццё, хоць у агонь, хоць у ваду. Мне з імі пашанцавала, і дала мне менавіта іх маленькая радзіма.
Мая маленькая радзіма – мая вялікая любоў!
|
