Маё ўражанне ад аповесці А. З. Пушкіна Капітанская Дачка
Капітанская дачка - яшчэ адно сведчанне аб шматграннай таленце А. С. Пушкіна. Акрамя яго несмяротных вершаў - Пушкін пісаў і добрыя, прыгожыя раманы. Нехта Пётр Грынёў, будучы ўжо сталым чалавекам, распавядае аб далёкіх падзеях свайго жыцця. Яго бацька, калі Гриневу споўнілася 16 гадоў, адправіў яго служыць у войска, каб з хлапчукі выхаваць афіцэра. Сам бацька Грынёва быў строгім афіцэрам, і хацеў, каб і яго сын працягнуў яго шлях.
У шляху на службу ў Белогорскую Крэпасць, Пятру і яго слузе сустрэўся беглы казак, тады яшчэ нікому невядомы Емяльян Пугачоў. Пугачоў праводзіць Грынёва разам з яго слугой да "заезнага двара", быў люты буран, Грынёў дорыць Емельяну Пугачову зайцаў кажух, гэты кажух пасля і ўратуе жыццё Гриневу. Дабраўшыся да Белагорскай крэпасці, дзе Гриневу і наканавана было служыць, ён выявіў, што "крэпасць" - гэта не каменная непреступная цьвярдыня, а ўсяго толькі вёска обнесенная плотам. Тут Пётр знаёміцца з Швабриным, знайшоўшы ў ім роднасную душу, як яму тады здавалася, затым улюбляецца ў дачку каменданта Машу Міронаву, аднак і яго сябар Швабрин, настолькі закаханы ў Машу, што выклікаў Грынёва на дуэль. На дуэлі Пётр Грынёў атрымлівае раненне, пра гэта даносяць яго бацьку, бацька не хоча дабраслаўляць шлюб Пятра з Машай.У той час, згаданы раней Емяльян Пугачоў з нікому невядомага збеглага казака, стаў грозным атаманам бунтаўнікоў. Ён карае смерцю дваран, і патрабуе каб казакі перайшлі ў яго войска. Падчас бунту, загінулі бацькі Машы, Швабрин прысягае Пугачову, а Грынёў адмаўляецца. Выратавала яго толькі тое, што дзякуючы слузе Грынёва, Пугачоў ўспомніў таго, хто падараваў яму зайцаў кажух. Пугачоў дорыць жыццё Гриневу. На паўторнае запрашэнне ўступіць у войска паўстанцаў - Грынёў зноў дае адмова, і як сумленны афіцэр, пакідае Пугачова, і ваюе супраць бунтаўнікоў у абложаным Арэнбургу.
Аднойчы ён атрымлівае ліст ад сваёй нявесты, што Швабрин прымушае яе да шлюбу, дзякуючы Пугачову Маша выратавана, а Грынёў трапляе пад суд, за сувязь з Пугачовым, і толькі Маша вымаліць у Кацярыны прабачэнне свайго каханага...
У гэтым рамане, Аляксандр Сяргеевіч Пушкін - даносіць да нас вечныя тэмы: каханне, здрады, подласці, рэўнасці, высакароднасці, і падзякі. Так сябар - стаў ворагам, а бязлітасны атаман, успомніўшы пра заячьем кажусе - праявіў дабрыню і ўдзячнасць. І каханне жанчыны - ратуе каханага ад смерці.
|
| Категорія: 8-ы клас | Додано: 22.10.2017
|
| Переглядів: 1909
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
