Я вельмі таварыскі і вясёлы юнак. Верагодна, менавіта па гэтай прычыне, у мяне шмат сяброў і прыяцеляў. Да таго ж, варта заўважыць, што я маю зносіны з хлопцамі не толькі з нашай школы, але і сябрую з вучнямі суседніх школ.
Нам падабаецца збірацца з сябрамі пасля ўрокаў і абмеркаваць планы на бліжэйшы вечар. Пасля таго, як будуць зроблены ўсе ўрокі, мы па вечарах ходзім гуляць. Сваімі сябрамі я сябрую ўжо некалькі гадоў, напэўна таму ў кожнага з нас з'явіліся мянушкі.
Але самае галоўнае, мы ніколі не прыдумляем крыўдныя і дрэнныя мянушкі. Бо мы сябры і не хочам, да прыкладу, і самі атрымаць благое мянушку.
Аднак, мяне заўсёды здзіўляла, чаму людзям падабаецца прыдумваць мянушкі. Напэўна, проста дзеля смеху, а можа быць дзеля выгоды. Да прыкладу, калі ў чалавека складаная прозвішча, можна даць яму кароткі і цікавае мянушку. Але ўсё-ткі, як кажа мой тата, да людзям лепш звяртацца па імені, без якіх-небудзь мянушак.
Але мы падлеткі застаемся пры сваім меркаванні, і заўсёды падбярэм новаму таварышу мянушку.
Часам мянушку пачынае так падыходзіць чалавеку, што навакольныя і зусім забываюць, як яго клічуць на самай справе. Галоўнае, каб чалавек не крыўдзіўся на сваю мянушку. Калі яму непрыемна дадзенае новае імя, то будзе лепш, калі мянушку змяніць.
У мяне, да прыкладу, прозвішча Кузняцоў, і сябры часам называюць мяне Kyznechikom, і я на гэта не крыўджуся, яно мне нават па-свойму падабаецца. Але нельга не заўважыць, што па мянушцы мяне могуць называць толькі сябры, іншым гэта недапушчальна.
|
