Сачыненне на тэму «Мой любімы горад», геаграфія, 8-ы клас
Я захапляюся выдатным горадам, які раскінуўся ў гарах Узбекістана, якія носяць звонкае назва - Шахрисабз. Тым самым Шахрисабзом, які апявае ў сваёй песні легендарны Фаррух Закиров - саліст групы "Ялла".
Назва горада перакладаецца як "Зялёны горад". І сапраўды, горад, прама-ткі, патанае ў зеляніне. Я пражыў у ім зусім кароткі час, але і за гэтыя два з невялікім месяцы я паспеў па вушы ў яго закахацца. Ды і як яго не палюбіць? У цені яго дрэў адчуваеш сябе, як у раі, нават у самую пякельную спякоту. Выратавальная цень - вось аб чым марыць любы чалавек, які жыве ў нашых краях і які выходзіць на вуліцу летам. А лета пачынаецца ў канцы сакавіка і заканчваецца ў кастрычніку. Дык вось: Шахрисабз - гэта суцэльная выратавальная цень.
А якой паветра тут! Горы шлюць свой прывітанне лёгкім ветрыкам, насычаным азонам. Шматлікія рачулкі, збягае з гэтых самых гор і апорныя ледзяныя вады, пасылаюць сваю прахалоду горадзе. Дрэвы ўзбагачаюць паветра кіслародам. І ты дыхаеш - не можаш надыхацца. Галава ў лёгкім дурмане, а ў вушах меладычны звон.
Вясной Шахрисабз патанае ў квітнеючай вішні. У літаральным сэнсе. Калі вы вырашылі наведаць гэты горад у гэты час года, то пад'язджаючы да яго, здалёк вы лёгка зблытаеце яго з велізарным воблакам, размясціліся паміж двух гор. Гэта квітнеючыя вішні. Вішні, таполі, вінаград і шаўкоўніца - гонар Шахрисабза.
Шоўк - адзін з складнікаў эканомікі Узбекістана. Шаўковая нітка здабываецца з кокана гусеніцы - Тутавага шаўкапрада. Ёсць такая легенда, у якой гаворыцца, што маладая кітайская імператрыца выпадкова выпусціла кокан ў ваду і ўбачыла, што тая распускаецца на тоненькія, як павуціна, ніткі. Яна эксперыментавала над вырошчваннем тутавага шаўкапрада і вытворчасцю бавоўны. Стагоддзямі кітайцы захоўвалі сакрэт, шоўк лічыўся самай дарагой тканінай. Адзенне з шоўку распускалі і зноў ткалі з нітак тканіна. Адзення з шоўку маглі сабе дазволіць толькі людзі з шляхты.І вось гэты сакрэт прасачыўся скрозь каменную Кітайскую сцяну і трапіў да нас.
Можна да бясконцасці казаць аб прыгажосцях Шахрисабза. Але лепш за ўсё ўбачыць усё ўласнымі вачыма. Таму запрашаю ўсіх сваіх знаёмых наведаць светлы і гасцінны Шахрисабз. Мясцовыя жыхары напояць гасцей ледзяным айраном, пачастуюць найсмачным пловам ці гарачымі праснакамі з сладчайшим хусаином і будуць чакаць яшчэ раз у госці.
