У мяне ёсць малодшы стрыечны брат Саша, яму ўсяго толькі пяць гадоў. Ён вельмі гарэзны і вясёлы хлапчук. Саша не можа сядзець на адным месцы спакойна, ён заўсёды ў руху. Мой брацік вельмі любіць актыўныя гульні.
Мой малодшы стрыечны брацік жыве ад нас недалёка, на суседняй вуліцы. Таму я часта з ім вижусь. Бацькі Сашы вельмі рана з'язджаюць на працу, і перад гэтым завозяць браціка да нас. І я ўжо, вяду яго ў дзіцячы садок. Мне гэта зусім не цяжка, нават за радасць. Перад школай я хуценька отважу браціка у дзіцячы сад, да яго сябрам, дзе ён цэлы дзень можа гуляць і весяліцца.
Вечарамі, калі Сашкин тата затрымліваецца, у садок за брацікам іду я. Бо іх мама працуе дапазна. У дзіцячы садок за братам я практычна лячу на крылах, ён хоць і трохі хуліган, але мне вельмі падабаецца праводзіць з ім час.
Звычайна пасля дзіцячага саду, я заходжу з брацікам ў краму і купляю яму што-небудзь смачненькае, мне падабаецца яго песціць. Пасля гэтага мы ідзем да нас дадому.
Тут няўрымслівы брацік пачынае гуляць і бегаць, балазе ў нас вялікі дом, і месца для яго забавак хапае. Потым я стараюся Сашу накарміць, праўда не заўсёды мне гэта ўдаецца.
Вечарам, калі Сашыны бацькі прыходзяць яго забіраць, я вельмі хвалююся, мне не хочацца яго ад сябе адпускаць. Да таго ж і сам Саша плача, не хоча ісці дадому. Хоць часам, Саша застаецца ў нас на ноч, тады мы забываем, што такое ціха і сумна.
Я вельмі люблю свайго стрыечнага браціка Сашу, і заўсёды буду пра яго клапаціцца.
