Мне, як і многім іншым людзям не падабаюцца прагныя асобы. Думаю, што ні каму не было б прыемна мець з такімі людзьмі, сяброўскія адносіны. Прагным людзям, заўсёды ўсё мала. Яны не ў стане спыніць свой апетыт па назапашвання фінансавых выгод.
У прагнасці ёсць «сяброўка», пад назвай зайздрасць. Часцей за ўсё яны ходзяць разам адзін з адным. Як бы сумна гэта не гучала, прагнасць здольная падштурхнуць чалавека, як да подласці, так і да злачынстваў. Я думаю, што адчуўшы ў сабе перавага пачуцці прагнасці. Трэба пастарацца, як мага хутчэй пазбавіцца ад яго. Бо, дадзенае якасць не прыводзіць ні да чаго добрага. Менавіта з-за яго мы часцей за ўсё губляем сяброў і блізкіх людзей.
Асноўным адмоўным праявай прагнасці з'яўляецца скупасць. Скупыя людзі, ніколі ні пры якіх умовах, не падзеляцца з роднымі людзьмі сваімі багаццямі. Для іх на першым месцы заўсёды будуць свае назапашвання. З такімі людзьмі жыць вельмі няпроста, хутчэй нават цяжка. Скупы чалавек не толькі сам не жыве паўнавартасным жыццём, але і не дае жыць сваім блізкім нармальным чынам.
Сапраўды, калі, да прыкладу, нашы бацькі былі б скупымі, тое, як мы жылі. Думаю, не гэтак добра. Балазе, сярод маіх знаёмых і родных людзей няма скупых асоб. Вядома, сустракаюцца крыху прагныя людзі, але, напэўна, без гэтага ні куды.
Асабіста я, выдатна разумею, што прагнасць і скупасць з'яўляюцца вялікімі недахопамі. І таму імкнуся быць цалкам нежадной па адносінах да навакольных. І яны адказваюць мне тым жа, спагадлівасцю і шчодрасцю.
|
