Раніца ў летнім лесе, ну што можа быць выдатней? Сонца імкліва падымаецца ўсё вышэй і вышэй. Яго прамяні спачатку трапляюць на галінкі дрэў, дастаюць да кустоў, а потым шчодра асвятляюць лясныя паляны. Усё вакол як быццам прачынаецца і пачынае гуляць у яркім сонечным святле. Рассвет сустракаюць пявучыя птушкі. Сярод якіх можна пачуць скварцоў, жаваранкаў, щеголей і вядома ж зязюлю. Дзе-то на дрэвах пачынаюць працаваць дзятлы і ўносяць у гэты птушыны канцэрт выразныя гучныя грукі.
Водар ранішняга лесу незвычайны, захапляльны, нагадвае чароўную казку. Трава пакрыта лёгкай ранішняй расой, па якой хочацца нястомна бегаць басанож, напаўняючы сябе сіламі прыроды. Разнастайнасць лясных кветак захоплівае дух. Імі можна любавацца да бясконцасці. А вось мурашнік каля старога пня. У ім актыўна пачынае кіпець праца. Мурашкі хвалююць яго і працуюць усе разам як армія салдат. Побач паляна з суніцамі вабіць сваім цудоўным водарам. На белых пяшчотных кветачках поўна жужжащих пчол.Месцамі ўжо пачынаюць з'яўляцца першыя саспелыя ягады, якія хочацца сарваць і з'есці нямытымі.
Каля невялікага возера таксама кіпіць актыўная лясная жыццё. Яно размешчана унізе і калі глядзець на яго зверху яно нагадвае чыстае люстэрка. Здалёк можна пачуць, як квакаюць жабы. Калі падыходзіш бліжэй чутныя гукі чароту, які прыемна шамаціць на лёгкім ветры. Тут можна таксама ўбачыць слімакоў, якія ляніва поўзаюць па стебелькам траў. Некаторыя дрэвы апусцілі свае галінкі і гулліва браў да вады. На адной з такіх галінак стаілася страказа. Яна сядзіць і бадзёра выпроствае свае празрыстыя крылцы. А побач некалькі божых каровак, грэюцца ў цёплых сонечных промнях.Калі ўважліва разглядаць ваду можна ўбачыць водомерок, якія вельмі актыўна бегаюць на паверхні. У іх вельмі доўгія лапы таму яны нагадваюць павукоў. А ў вадзе бачныя маленькія стайкі шустрых рыбак. Яны гулліва плаваюць нібы таксама радасна сустракаюць цёплае летні раніца.
Побач невялікі ручай. Ён актыўна нясе чыстую ваду да возера. Яго цурчанне выразна чуваць здалёк. Вада ў ім прахалодная, свежая і, здаецца, мае незвычайную животворящую энергетыку. Калі глядзіш на ручай хочацца хутчэй памыцца і не выціраць твар.
Лес напоўнены жыццёвай сілай, але калі наступіць вечар, ён стомлена приутихнет, чакаючы наступнага світання і новага дня.
| 
