Сачыненне-разважанне аб трагедыі «Рамэа і Джульета»
Несумненна, адным з самых сумных літаратурных гісторый аб рамантычнай, але трагічнай любові з'яўляецца шэкспіраўская трагедыя «Рамэа і Джульета». Каго ж не могуць крануць чыстыя і шчырыя пачуцці юнакі і дзяўчаты, якія не могуць быць разам толькі таму, што бацькі гэтых падлеткаў даўно варагуюць паміж сабой. Прычым, драматызму дадае той факт, што дарослыя ўжо і самі не памятаюць, чаму яны варагуюць паміж сабой.Каб прымірыць дзве сям'і, юная Джульета вырашаецца на адчайны крок - імітацыя пры дапамозе спецыяльнага зелля сваёй смерці - але чарада выпадковасцяў прыводзіць да трагічных наступстваў. У выніку, Рамэа і Джульета прымерылі дзве сям'і, але ім давялося заплаціць за гэта сваімі жыццямі.
Калі я першы раз прачытала гэты твор, яно на мяне зрабіла дваякае ўражанне. З аднаго боку, выдатны склад, нядрэнны і цікавы сюжэт - гэта не магло не вырабіць ўражанне. Але з іншага боку - хіба можа спадабацца гісторыя кахання, якая заканчваецца агульнай трагедыяй, ды яшчэ і пры настолькі недарэчных абставінах? Акрамя таго, гісторыя гэтак трагічнага кахання настолькі юных падлеткаў, мне здавалася занадта ўжо ненатуральнай (былі б Рамэа і Джульета крыху старэй, гэта было больш натуральна і праўдападобна).
Аднак, магчыма, я сама ў той час, калі ўпершыню чытала трагедыю, была занадта маладая - калі я сама ўпершыню сапраўды закахалася, зразумела наколькі геніяльным з'яўляецца твор Шэкспіра і чаму яно ставіцца да "Залатой калекцыі сусветнай літаратуры". Акрамя таго, з урокаў гісторыі я даведалася, што ў часы Рамэа і Джульеты сапраўды заключаліся вельмі раннія шлюбы і няма абсалютна нічога ненатуральнага і непраўдападобнага у тым, што юныя закаханыя гатовыя былі памерці дзеля захавання сваёй любові.
Мала таго, я даведалася, што на самой справе Шэкспір не прыдумаў сюжэтную лінію, а па-майстэрску перапрацаваў вядомыя ў яго час літаратурныя сюжэты аб трагічнай кахання юнакі і дзяўчаты, якім перашкаджаюць здабыць шчасце нейкія бытавыя ці сацыяльныя праблемы. Але геніяльнасць Шэкспіра заключаецца як раз у тым, што ні адзін з "сюжэтаў-папярэднікаў" да нашых часоў не захаваўся - аб тым, што яны былі, мы ведаем толькі па крытычным нататак розных часоў - а «Рамэа і Джульета» чыталі некалькі стагоддзяў і будуць чытаць яшчэ не адзін стагоддзе...
