Вельмі часта я чую ад сваіх аднагодкаў, якія часта сварацца са сваімі сябрамі і не ўмеюць цаніць сяброўства, што дружбы проста няма. Яны скардзяцца, што ім не дапамаглі, па гэтай жа прычыне адмаўляюць у дапамозе таго чалавека, які аднойчы адмовіў ім. На самай жа справе, зусім няважна дапамог цябе чалавек, калі ты меў патрэбу ў дапамозе або не дапамог. Магчыма, у яго на той момант была значна сур'ёзней праблема і менавіта па гэтым ён не змог Вам дапамагчы, і проста не стаў Вас грузіць яшчэ і сваімі праблемамі. Я магу з упэўненасцю сказаць, што сапраўдная дружба існуе, яна заўсёды была, ёсць і будзе.
Я скончыў восьмы клас і мяне разам з аднакласнікамі перавялі ў дзевяты. Калі я вучыўся ў сёмым класе ў мяне быў аднакласнік Андрэй, які быў маім лепшым сябрам. У дзяцінстве мы жылі ў суседніх дамах, але калі мы былі ў пятым класе яго бацькі пераехалі ў іншы раён горада, але паколькі і Андрэю і яго бацькам падабалася наша школа, яго пакінулі вучыцца ў ёй.
Аднойчы зімой я моцна захварэў на грып. Мне трэба было вучыцца дома, каб я не адставаў ад сваіх аднакласнікаў. Андрэй кожны дзень прыходзіў да мяне пасля школы, даваў перапісваць класную працу і хатняе заданне. Калі мне было што-то незразумела, ён абавязкова тлумачыў. Нягледзячы на тое, што зімой вельмі рана цямнела, а Андрюхе трэба было яшчэ дабірацца дадому грамадскім транспартам каля сарака хвілін, ён не кінуў мяне ў бядзе, і ён прыходзіў да мяне кожны дзень, яшчэ і прыносіў гасцінцы.
Але прыйшоў час і мне праявіць сваю дружбу. У майго сябра вельмі моцна захварэла сабака. Мы разам вазілі яе па ветэрынараў, лячылі, але ёй было шмат гадоў і яна ўсё ж памерла. Я пагаварыў з бацькамі аднаго і на Дзень нараджэння Андрэя падарыў яму шчанюка той жа пароды. Андрэй быў вельмі шчаслівы.
Мінулым летам мой сябар з сям'ёй з'ехалі жыць у іншы горад, цяпер ён будзе прыязджаць толькі на летнія канікулы да сваёй бабулі. І калі гэтым летам ён прыехаў, Андрэй адразу ж прыйшоў да мяне. Ён прыйшоў не сам, а з тым самым сабакам, якога я яму падарыў. Я быў вельмі рады яго прыезду нягледзячы на тое, што мы з ім стэлефаноўваемся кожны дзень і дзелімся ўсім самым патаемным, нам усё роўна было аб чым пагаварыць і мы, шпацыруючы з сабакам па парку, проболтали цэлы дзень. А зусім хутка я паеду да яго ў госці на яго Дзень нараджэння. Вось яна сапраўдная дружба!
