Сатыра на грамадства і стаўленне да людзей у творы «Гісторыя хваробы»
«Гісторыя хваробы»: сатыра на грамадства і стаўленне да людзей (Літаратура, 8 клас)
Перу Міхася Зошчанка належыць мноства цікавых апавяданняў, напоўненых гумарам і іроніяй. Мэта аўтара заключаецца не ў тым, каб ачарніць таварыства. Ён проста агаляе сітуацыі, якія перашкаджаюць жыць годна людзям.
Прыкладам аповеду, які напоўнены адначасова гумарам і горкай іроніяй з'яўляецца «Гісторыя хваробы». У ім Міхаіл Міхайлавіч паказвае сітуацыю, пры якой герой твора трапляе ў бальніцу, дзе бачыць стаўленне персаналу да людзей. Яна проста ляжала ў ваннай, і на яе ніхто не звяртаў увагу. Героя ўразіла тая сітуацыя, бо да старой ніхто асабліва не падыходзіў. Ды і герою прапанавалі легчы ў ванну пасля гэтай жанчыны.
Смешны і адначасова страшнай з'яўляецца карціна, што адкрылася перад трапілі ў бальніцу чалавекам. Ён бачыць у ваннай старую, у якой вельмі высокая тэмпература.
Зошчанка нічога не прыдумляў ў тым плане, як ставіліся да людзей у савецкіх бальніцах. Ён маляваў рэальныя карціны. З дапамогай гумару пісьменнік выкрываў заганы людзей. Гэта было зроблена па-майстэрску.
У "Гісторыі хваробы» няма заўзятага асуджэння, аднак праз сітуацыі чытачы разумеюць падзеі, што адбываюцца. І ў гэтым моцны бок таленту Зошчанка, які без павучанняў ўмее адлюстроўваць савецкую рэчаіснасць.
Сёння творы Зошчанка актуальныя, бо многае ў розумах і сэрцах людзей не мяняецца. «Гісторыя хваробы» паказвае, што лепш не хварэць, інакш можна сутыкнуцца з падобнымі сітуацыямі, з якімі сустрэўся тварам да твару галоўны герой. Аповяд напісаны лёгкім складам, з-за чаго павялічваецца адчуванне цяжары гэтай рэчаіснасці.
