Четверг
09.05.2024
02:12
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 16
Гостей: 16
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 8-ы клас

Шчаслівае дзяцінства


Існуе чалавечая заканамернасць, чым старэй мы становімся, тым часцей ўспамінаем бесклапотнае дзяцінства, праведзенае ў аблюбаваных месцах, асабліва на беразе вадаёма, дзе з самай раніцы і да вечара чутны няўрымслівы шум резвящейся дзятвы. З надыходам змяркання, гэты гам спыняўся на імгненне, каб пачуць, чыя мама кліча сваё дзіця дадому, якому ўдвая цяжэй пакідаць кампанію першым, так як за спіной, хоць і не на доўга працягваецца бурная жыццё таварышаў.

Прачнуўшыся з першымі промнямі летняга сонца, всходящего з-за лесу, які акружае мой невялікі гарадок з трох бакоў, а паміж імі працякае Северскі Данец, абмываючы яго з усходу і поўдня, спяшаемся туды растаць у казачнай прыгажосці, якую падарыла нам прырода. Хаця дома мы не з'яўляліся цэлы дзень, бацькі, вядома, перажывалі за нас, бо ўсякія бываюць выпадкі на вадзе, затое былі абсалютна спакойныя за наш страўнік, ведаючы нашы магчымасці па лоўлі рыбы, ракаў і нават малюскаў, якіх маглі прыгатаваць не горш за любога кухара.Гэта цяпер можна набыць разнастайныя сеткі, якімі апанавалі рынкі, нягледзячы на забароны браканьерства. Мы лавілі просты гардиной, якія віселі на вокнах у хаце.

Аднойчы за такую рыбалоўную снасць мне дасталася ад маці, якую яна зняла сціраць, а я яе прыстасаваў замест маленькага брадніка, пры дапамозе якога хутка забыліся ўсе бязладзіца.

Што можа быць смачней запечанай рыбы на агні вогнішча, у попеле аблепленых глінай, або адварных ракаў, якіх рыхтавалі сваім рэцэптам заварочваючы ў лапух, перавязваючы яго доўгім сцяблом травы, каб не разгарнуўся на вуглях да гатовасці. Цікава, што першы пласт лапуха згарае, захоўваючы другой які застаецца зялёным, а сам рак набывае чырвоны колер варясь ва ўласным соку.

Цяпер ракаў стала значна менш, рыбу такім спосабам не зловіш, вада дзякуючы плаціне пабудаванай у Печенежском вадасховішча не выходзіць з берагоў Донца, тым самым не папаўняе вадой і мальком азёры, балоты, і самае страшнае зарастае, мелея ператвараючыся ў вялікі ручай, аб якім нашы нашчадкі будуць пісаць сачыненні з назвай "Як мы скакалі праз ручаёк".


Категорія: 8-ы клас | Додано: 22.10.2017
Переглядів: 1314 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar