Ці часта мы задумваемся над сваімі ўчынкамі? Робім ці мы каму-небудзь дабро, ці прыносім зло? Думаць над гэтым трэба. І тварыць дабро абавязкова трэба. І калі хто-то робіць гэты адказны крок, то гэта трэба здзяйсняць ад чыстага сэрца, з добрымі намерамі. І толькі тады сардэчна прынясе чалавеку спакой, прымірэнне, падорыць каханне. Вы можаце спытаць, навошта рабіць камусьці дабро, бо кожны з нас каваль свайго жыцця, і толькі ён вырашае, што і як яму рабіць? На гэта адказаць прасцей простага. Дабро трэба рабіць, каб не стаць чэрствым, злым чалавекам.Бо вакол нас, а менавіта ў цяперашні час вельмі шмат людзей, якія маюць патрэбу ў цеплыні, разуменні, клопаце і падтрымцы. І калі кожны з нас працягне руку дапамогі, то адразу зменшылася б колькасць якія пакутуюць. Свет стаў бы больш прыгожым, далікатней, весялей і дабрэй.
Усё гэта, вядома, правільна, але здараецца і так, што многія з нас на ўласным вопыце пераканаліся, робячы каму-то дабро, абавязкова атрымліваеш у адказ што-то дрэннае. Таму ў наступны раз мы становімся асцярожнымі і не спяшаемся нікому дапамагаць. У сённяшні няпросты час многія людзі, якія спакойна, без шкоды для сябе маглі б дапамагчы яшчэ каму-тое, каб зрабіць дабро, проста не здраджваюць гэтаму значэння. Яны занадта занятыя сабой і чужыя праблемы ім хоць бы што. Але такая пазіцыя ў корані не правільная. Бо ўсё ў гэтым свеце ўзаемазвязана, усё рана ці позна вернецца да нас бумерангам.І я ўпэўнены, што ў свеце значна больш добрых, сонечных людзей, а злыя, ненавісныя, завистные і прагныя людзі гэта хутчэй выключэнне з правілаў, чым норма.
Мне здаецца, што трэба навучыцца тварыць дабро незаўважна. Не трезвоня пра гэта на кожным кроку, не хвалячыся сваімі ўчынкамі, і не чакаючы чаго-то ў замен. Усё гэта павінны ацаніць іншыя. І заўсёды трэба памятаць, што ў кожнай, нават самай недарэчнай і безразважнай сітуацыі мы павінны заставацца людзьмі. Бо часта бывае, што чалавек веруючы, у царкву ходзіць рэгулярна, а на самай справе толькі пераступіць царкоўны парог, ператвараецца ў неверагоднага нягодніка. Як па мне, то вера тут абсалютна ні пры чым. Чалавек такі, які ён ёсць, і сваімі ўчынкамі ён высцілаюць сваё жыццё.І толькі тады, калі мы гэта зразумеем, толькі тады наша чалавецтва годна зможа выйсці з любых непрыемнасцяў. Падымецца з каленяў і будзе квітнець. Людзі будуць шчаслівыя, сытыя, апранутыя, не будзе войнаў.
|
