Я даволі адкрыты і даверлівы чалавек, а таму вельмі хутка знаходжу агульную мову з людзьмі. Да мяне імгненна прывязваюцца людзі, з якімі ў далейшым мы становімся вернымі і адданымі сябрамі.
У мінулым годзе я з мамай ездзіла аздараўляцца на моры. У таты не выйшла - ён быў на працы. Адпачылі мы на ўсе сто адсоткаў! Ну каму не падабаецца плёскацца ў цёплай вадзіцы і загараць на пясчаным пляжы. У пансіянаце, дзе мы адпачывалі, я пазнаёмілася з дзяўчынкай. Паколькі побач не было дзяцей, мы з Таняй вельмі пасябравалі. Разам хадзілі купацца, гулялі ў розныя гульні. Яна апынулася добрай, прастадушнай і вясёлай дзяўчынкай. З ёй прыемна было пагаварыць. Мне нават здалося, што сяброўка не па гадах дарослая. Я яшчэ думала пра гульки розныя, а яна разважае, як дарослая жанчына.Аказалася, Танюшка сама рыхтуе, умее вышываць. Мне стала сорамна, што ў мяне няма да гэтага ні жадання, ні імкнення. Мама паспрабавала навучыць мяне, але нічога не атрымалася.
Таня вельмі любіць чытаць, чаго, зноў-такі, не скажаш пра мяне. Ну не магу я ў сабе гэта перамагчы! Для мяне чытанне здаецца сумным і бескарысным. А яна няма! Вы б бачылі, з якой цікавасцю і захапленнем яна гартае кнігі! Складваецца ўражанне, быццам чалавек чытае, чытае, а насыціцца гэтым не можа. Я спытала ў яе аднойчы пра яе прыцягненню да літаратуры. Сяброўка сказала, што кнігі для яе - духоўная ежа, якая дапамагае пазнаваць навакольны свет з розных бакоў. Не разумею гэтага.
Што мяне збянтэжыла у свой час, так гэта тое, што Танюшка ні разу не запрасіла ў госці. Як толькі мы выходзілі шпацыраваць на вуліцу, яна праз час хутка ўцякала, пастаянна куды-то спяшалася. Адзін раз я нават пакрыўдзілася, што мы не дагулялі. Як аказалася, мы з дзяўчынкай жывем побач, і па прыездзе з мора сталі блізкімі людзьмі. Такога сябра, як яна, не знайсці ніколі!
Адзін раз Таня прыйшла заплаканая да мяне, і папрасілася пераседзець. На мае пытанні не адказвала, а проста маўчала. Калі прыйшла матуля з працы, ёй удалося разгаварыць Танюшку. Аказалася, што яе мама п'е горкую, а дома маленькая сястрычка. Таня сама за ёй даглядае, корміць. А сёння дзяўчынку забралі ў інтэрнат, і Таню чакала тая ж доля. Мне раптам стала страшна за лёс сяброўкі. Такая маленькая, а ўжо душэўна дарослая, і я зразумела, чаму яна ўмее рыхтаваць, прыбіраць, сціраць. Мне стала шкада гэтага чалавечка.Я ніколі яе не кіну, і мая сям'я зробіць усё, каб Таньку і яе сястру не забралі ў дзіцячы дом.
|
