Я вучуся з Таняй з першага класа. Мы сябруем з ёй і жыць адзін без аднаго не можам. Таму не дзіўна, што яна ў чарговы раз запрасіла мяне на свой дзень анёла. Як доўга яна чакала гэтага дня! Весялосьць, сюрпрызы і гурьба гасцей. Я з хваляваннем паставілася да які мае быць падзеі і стала прасіць у мамы грошай на падарунак.
У нашай сям'і ёсць дзядуля, які жыве з намі. Ён часцяком сядзеў ля акна і назіраў за тым, што адбываецца ў двары. Вось і на гэты раз яго дапытлівыя вочы лучились смехам ад таго, што ў пясочніцы весела мітусіліся маленькія дзеці. Калі ён пачуў маё пажаданне купіць прэзент сяброўцы, то адцягнуўся ад сузірання вуліцы і заявіў, што ў іх часы стараліся не набываць падарункі ў крамах, а ўсё рабілі сваімі рукамі. Давялося выслухоўваць аповяд пра хатніх вырабах, але ў душы я разумела, што мяне проста обсмеют. Усе падумаюць, што я скнара і паскупілася на крамнае набыццё. Бо ўсе выдаткуюць не малыя сумы на дарагія і добрыя падарункі. Я выказала, не тоячыся, свае думкі дзядулі. Ён зусім не пакрыўдзіўся, а толькі усміхнуўся сабе ў бараду і што-то сказаў.
Паход у гандлёвы цэнтр увянчаўся поспехам - я купіла велізарную ляльку ў бальнай сукенцы, букет кветак і гукавую паштоўку. Прыбраўшыся, адправілася на дзень нараджэнне. Сабралася шмат гасцей. Сярод запрошаных былі як нашы равеснікі, так і іх бацькі і знаёмыя сям'і. Вечар пачаўся з уручэння падарункаў і віншаванняў. Затым мы селі за стол асобна ад дарослых і пачалі наварочваць смачныя пачастункі. Потым настаў час танцулек і гульняў. Мы з задавальненнем заняліся разгадваннем шарад і круцілі кола Поля Цудаў.Вакол чуўся смех ад душы і здзіўленыя воклічы, калі выпадала прызавая сітуацыя. У завяршэнні усе дружна селі піць чай з хвацкім і вялізным тортам. Час быў ужо позні, і прысутныя сталі паступова разыходзіцца па дамах. Засталіся толькі самыя блізкія сябры. Усе сталі з цікавасцю разглядаць прынесеныя дары і было відаць, што Таня вельмі рада обновам і цацкам. Неўзабаве пайшла да дому і я.
Дзядуля чакаў мяне ўсё там жа - каля свайго любімага акна. Ён з цікавасцю распытаў аб праведзеным часу на дне нараджэння і пацікавіўся: ці не было сярод падарункаў самаробкаў. Іх не аказалася. "Звычкі людзей мяняюцца", - сказаў на заканчэнне дзядуля і яму стала сумна. Я паспачувала яму і зразумела, як старэйшае пакаленне далёка отдалилось ад нашых цяперашніх клопатаў і памкненняў.
