Як вядома, у людзей ёсць, як і дрэнныя бакі характару, так і добрыя. Вядома ж, мы павінны імкнуцца развіваць у сабе, толькі добрыя рысы характару. Але, на жаль, нікуды нам не дзецца ад адмоўных якасцяў. Усё ж, мы павінны пастарацца іх мінімізаваць.
Да адным з самых дрэнных якасцяў чалавека, мне хочацца аднесці зайздрасць. Я лічу, што гэта даволі падступнае і вельмі непрыемнае пачуццё, якое губіць свайго ўладальніка. Чалавек, які зайздросціць, здольны на розныя подлыя ўчынкі, з ім звязвацца вельмі небяспечна.
Вось я думаю, чаму ж людзі не змагаюцца з такім жахлівым пачуццём, як зайздрасць. Бо не трэба валодаць празорлівым розумам, каб зразумець: зайздрасць загубіць.
Мне здаецца значна прыемней і прасцей, парадавацца за чалавека, за тое, што ён мае тое, чаго няма ў вас. І калі раптам паўстане жаданне, стаць уладальнікам таго, што ёсць у таго, каму вы зайздросьціце, проста пачаць працаваць. Кожны з нас павінен разумець, што толькі упартая праца і старанні змогуць нам займець ўсе жаданае, але пры гэтым ніколі нельга забываць аб маральнасці.
Уменне не зайздросціць, па-мойму, думку, можа прыйсці да людзей толькі з узростам і вопытам, часам тут вялікую ролю гуляе наш характар. Але ўсё-такі, кожны з нас павінен пастарацца дзеля таго, каб навучыцца, не зайздросціць блізкім і навакольным. Нельга забываць аб тым, што мы самі будуем сваё жыццё. І многае залежыць ад нас. Магчыма той, хто валодае прадметамі зайздрасці, проста вельмі шмат працаваў, чаму б і вам не паўтарыць яго шлях.
|
