Унутраны свет героя ў аповядзе А. П. Чэхава «Пра каханне»
Абсалютна ўсе апавяданні Антона Паўлавіча маюць пэўны сэнс і большасць напоўнены чароўным пачуццём любові. Асабліва дадзенае вызначэнне падыходзіць аповяду пад назвай "Аб любові". Галоўным героем твора выступае памешчык Алёхін.
Ён атрымаў адукацыю ў універсітэце, пасля чаго давялося пераехаць у вёску і аддаваць даўгі бацькі. Тут ён займаўся гаспадаркай, спраў было настолькі шмат, што на заняткі культурнага тыпу часу абсалютна не хапала. Яму было некалі нават проста пачытаць любімыя кнігі.
Пасля таго, як Алёхін быў прызначаны ганаровым міравым суддзёй, з'явілася магчымасць з'яўляцца хоць зрэдку ў горадзе. Ён быў рады нарэшце пабываць зноў у адукаваным грамадстве і пагутарыць з людзьмі, блізкімі па духу. Тут жа герой знаёміцца з Ганнай Аляксееўнай - жонкай мясцовага чыноўніка, да якой адразу пранікаецца сімпатыяй.
Ім разам вельмі камфортна і самае галоўнае, што падабаецца Алёхіну ў жанчыне - яе разумныя вочы, якія нагадалі яму пра маці. Ён пастаянна думаў аб даме свайго сэрца і кожны раз пасля з задавальненнем вяртаўся ў горад, каб пабачыць яе. Герой выдатна разумеў, што Ганну з мужам не звязвае нічога.
Да таго ж, і сама дзяўчына адчувала прыхільнасць да маладога чалавека, але абодва хавалі адзін ад аднаго сапраўдныя пачуцці. Нават пасля таго, як іх пачуцці адзін да аднаго адкрываюцца абодвум, Алёхін не гатовы да адносін. Ён разумее, як па-сапраўднаму высакародны чалавек, што нельга растаннем Ганны з мужам прычыніць шкоду чужой сям'і.
Праз час ім і зусім даводзіцца расстацца, так як мужа дзяўчыны пераводзяць у іншую губерню па працы. Толькі ў гэтай расстанні абодва разумеюць, што ўсё, якое замінае іх любові - дробязі, не вартыя ўвагі. Алёхін робіць выснову, што каханне - штука складаная і цалкам невытлумачальная.
