Сёння няма ні аднаго чалавека, які б не ведаў, што такое вайна. Аб вялікі і горкай барацьбе вялікага рускага народа супраць фашысцкіх акупантаў напісаны песні, гістарычныя нататкі, апавяданні. З самага дзяцінства кожны дзіця вывучае гісторыю сваёй роднай краіны. У многіх ваявалі прадзеды і прабабулі, і яны, як рэальныя сведкі, распавядаюць аб праўдзе тых часоў. Сённяшняе пакаленне нават не падазрае, чаго нашым продкам каштавала перамога.
Вайна... Ад аднаго толькі словы на твары ў кожнага чалавека ўзнікае страх і ўзрушэнне. Няма фактаў, якія сьцьвярджаюць, што хоць бы адна вайна прайшла без ахвяр і ўзрушэнняў. Я з жахам разумею, што за сваё жыццё павінен дзякаваць рускіх салдат, і толькі іх. Як падумаю, колькі хлопцаў паклалі галовы за Радзіму! А бо яны маглі жыць, нараджаць дзяцей, працаваць. Шмат дзяцей так і не спазналі смак жыцця - іх расстралялі немцы. Большасць з іх загінулі ў канцлагерах.Бітва паміж народамі пастаянна прыцягвае няшчасце і пакуты, робіць дзяцей адзінокімі, юных прадстаўніц слабага полу ператварае ва ўдоваў, якія старэюць бацька з маці згараюць ад болю страты ўласнага дзіцяці. Аднак больш глыбокай і пагібельнай была Вялікая Айчынная вайна.
Мурашкі бегаюць па скуры, як падумаю, што ў дадзенай барацьбе загінула больш за дваццаць мільёнаў людзей! Нездарма яе назвалі Другой Сусветнай - занадта шмат жыццяў яна забрала. Перад нападам на Савецкі Саюз Германія правяла некалькі ваенных аперацый супраць шматлікіх дзяржаў зямлі, завалодаўшы імі, разбурыўшы пры гэтым на сваім шляху гарады, помнікі. Доўгіх чатыры гады працягвалася дадзеная жорсткая, жахлівая кампанія супраць нашай дзяржавы. Нягледзячы на тое, што акупанты атрымлівалі выдатнае прамысловае і тэхнічнае забеспячэнне, яны прайгралі. Адольф Гітлер пралічыўся!Ён недаацаніў рускі народ, а яго людзі не настолькі былі адданыя Радзіме, бо гэта і ёсць добрая матывацыя да перамогі. Гітлеру нічога не заставалася рабіць, як пасля паразы падпісаць дакумент аб абсалютнай капітуляцыі.
Я лічу, што перамога рускай арміі ў вайне не была выпадковасцю. Хлопцы крывёю і потым упарта ішлі да мэты, і яны выстаялі. На фронце ваявалі не толькі мужчыны, але жанчыны і дзеці. А колькі хлапчукоў сталі партызанамі, і ўнеслі велізарны ўклад у перамогу. Я заўсёды памятаю і не забываю вялікія подзвігі нашых прадзедаў, бацькоў і прабабуль. І аб гэтым, абавязкова распавяду сваім дзецям.
