Мне здаецца, што лес прыгожы ў любы час года. Аднак у восеньскае час яго прыгажосць ні з чым непараўнальная. Мноства рускіх паэтаў і пісьменнікаў, прысвячалі свае творы, прыгажосці восеньскага лесу.
Вядомы рускі паэт Аляксандр Сяргеевіч Пушкін, распавядаў аб цудоўным пышнасці восеньскага лесу ў сваіх шэдэўрах. Чытаючы яго творы, задумваешся аб тым, што восень была яго любімым часам года.
Мне вельмі падабаецца шпацыраваць па восеньскім лесе. Асабліва, па душы мне даводзіцца рознакаляровыя адзенні дрэў, мяккі і сухі дыван, якім пакрыта зямля.
Да таго ж я люблю шукаць грыбы, пад якая апала лістотай. Для мяне гэта такое займальнае занятак, нібы ты знаходзішся ў пошуках якога-небудзь скарбу.
Мае бацькі падзяляюць маю любоў да асеннім лесе, і часта разам з імі мы адпраўляемся на шпацыр у восеньскі лес. Мама любіць грыбы, і таму мэтай нашых прагулак становіцца збор грыбоў.
Сапраўды, восеньскі лес валодае не толькі прыгажосцю і пышнасцю, але і шчодрасцю. Акрамя грыбоў, у гэты час года тут можна сабраць арэхі, познія ягады.
Смак лясных арэхаў выдатны. Мы заўсёды запасімся імі на зіму. Бацькі любяць піць каву з арэхамі, а я проста іх грызу.
Восенню лес становіцца ціхім, не чуваць спеваў птушак. Не відаць насякомых, і нават вожыкаў. Паветра ў восеньскім лесе стаў якім-то іншым, ён не напоўнены водарам свежай лістоты, але і зялёнай травы.
Апынуўшыся ў восеньскім лесе, лёгка зразумець, што лес рыхтавацца развітацца з намі, да наступнай вясны. Бо толькі ранняй вясной, ён пачынае па-сапраўднаму ажываць.
