Думаю, усе людзі, так, ці інакш, успамінаюць школьныя гады з нейкай цеплынёй. Той час, калі было ўсё стабільна і ясна. Навучальны працэс быццам ішоў па прамой рэйкавай дарозе. Былі прыкметныя любыя адхіленні і павароты ў непатрэбную бок. Калі ж па той, ці іншай прычыне навучэнцы збіваліся з шляху, то выкладчык тут жа ўсё выпраўляў. Але так, як я з'яўляюся вучнем восьмага класа, усе гэтыя даброты ўсё яшчэ мне даступныя.
Аб выбары сваёй прафесіі я задумваюся толькі павярхоўна. Даволі цяжка з чым-то вызначыцца сярод разнастайнасці работ і сфер дзейнасці. Пастаянна мечусь і колеблюсь сярод магчымых варыянтаў. Гэта, зразумела, не ёсць добра. Так як выпускны дзень ужо зусім блізка і паступова ўзнікае патрэба ў выбары наступнага навучальнага установы. Зусім не разумею таго, чаму на гэтак важны выбар даецца такое малое колькасць часу. Няхай нават я застануся вучыцца пасля дзевятага класа, сітуацыя да лепшага не зменіцца. Далёка не сакрэт, але веды, атрыманыя ў школе, з'яўляюцца толькі фармальным ключыкам да пэўнай паперцы, якая, у сваю чаргу, здольная адчыніць некаторыя дзверы. Ці ж іх прыадчыніць. Каму як пашанцуе. Але, да экзаменаў трэба хаця б дажыць. Улічваючы рэзка ўзрастаючую нагрузку – гэта становіцца даволі праблематычнай задачай. Так, ці інакш, знайшоў час перажыць некалькі этапаў школьнай лавы, такім чынам, пераадолею і наступныя цяжкасці. У гэтым няма ніякіх складанасцяў, акрамя як прыгнятальнай атмасферы і ціску з боку некаторых выкладчыкаў. Іх словы, у той, ці іншай ступені, ствараюць неспрыяльныя ўмовы для навучання. Гэта значыць, паспяховай здачы экзаменаў, якія ўплываюць на паступленне ў ВНУ.
Мне здаецца, што ўсё далейшае для мяне не нясе якіх-небудзь страшэнных наступстваў. Адсяванне і натуральны адбор, зразумела, ніхто не адмяняў, але ўсе падзеі, якія пільнуюць мяне, а так жа аднакласнікаў ў гэтак недалёкай будучыні – існыя дробязі.
|
