Вось і прыйшла доўгачаканая вясна. Засталося ўсяго два месяцы, і для мяне празвініць апошні ў жыцці школьны званок. Як не верыцца! Вельмі хутка праляцеў час, і я стала дарослай дзяўчынай. Я і не думала, што палюблю вучыцца і вельмі моцна буду сумаваць за школьнай жыццём. Навучальная ўстанова - гэта частка жыцця. Тут мы ўпершыню вучымся любіць, плакаць, разумець гісторыю краіны, сябраваць. Гэта немагчыма заўважыць у малодшых класах, але ў апошні навучальны год адбываецца ўсведамленне за ўсё, што так не падабалася, а аказалася самым любімым і дарагім.
Я заканчваю школу на выдатна. Наперадзе яшчэ экзамены, але буду старанна рыхтавацца, каб апраўдаць чакання настаўнікаў і родных людзей. З першага класа я зразумела, што магу і буду вучыцца. Вядома, была страшнай плаксай. Атрымаўшы чацвёрку, я магла ўпадаць у істэрыку і прасіць настаўнікаў пераздаць прадмет. Яны толькі весела ўсміхаліся, але мне было не да смеху. Я заўсёды, усюды і ва ўсім была першай. Таму і ў вучобе неабходна было дасягаць высокіх вынікаў.
Заўсёды прыкладам для мяне была маці. Яна таксама скончыла школу на выдатна і атрымала доўгачаканую грамату. Я ганаруся сваёй матуляй, і абавязкова буду на яе падобнай.
Для малодшых класаў апошні звон званочка з'яўляецца прадвеснікам летніх канікул. Яны крыху адпачнуць, і зноў прыступяць да вучобы. Для кожнага вучня апошні званок прыносіць свае, асаблівыя пачуцці. Хто-то радуецца, каму-то сумна, а я прытрымліваюся нейтральнага настрою. Навучальныя гады назаўсёды застануцца ў памяці кожнага, але яшчэ доўга я буду з імі жыць і дыхаць.
На святочнай лінейцы з нагоды заканчэння года збіраюцца настаўнікі і вучні ўсіх класаў. Яна праходзіць у двары, а калі ідзе дождж, то ў актавай зале. Усе класы прыгожа пабудаваныя ў шэрагі. Спачатку школа развітваецца са старшакласнікамі. Ім жадаюць добрага шляху і далейшых поспехаў у жыцці. Выпускнікі кажуць сказаныя на дарогу словы малодшым дзецям і дораць ім падарункі. Па заканчэнні лінейкі гучна звініць званочак, які па традыцыі трымае першакласнік. Ён сядзіць на шыі ў хлапчукі старэй і весела звініць, абыходзячы круг ўздоўж навучэнцаў.
У нейкі момант мне стала зразумела, што вось толькі зараз, праз некаторы час, пачынаецца дарослая і непрадказальная жыццё. Я сама ў адказе за сваю будучыню, і ад мяне залежыць, якім менавіта яно будзе. Апошні званок як вясновая кропель. Такі хуткі, звонкі. Як цурчыць раўчук на лясной палянцы, гэтак жа меладычна мы развітваемся са школай.
