Усе Мы дзеці прыроды, без яе чалавек пражыць не зможа зусім. Наша матухна багатая воднымі рэсурсамі, карыснымі выкапнямі, раслінным і жывёльным светам. Але ўсё часцей можна ўбачыць карціну, як чалавек знішчае навакольны свет, адварочваецца ад яго і выкарыстоўвае не на карысць яго рэсурсы. Але менавіта яна дорыць чалавецтву прыгажосць і сродкі выжывання, таму гармонія з ёй жыццёва неабходная.
Кожнаму чалавеку на планеце трэба добра задумацца аб тым, як рацыянальна і эканомна выкарыстоўваць дары прыроды і максімальна іх прымножыць для будучых пакаленняў. З самага ранняга ўзросту дзіця запамінае, што можна рабіць, а што няма, не трэба мучыць жывёл, зрываць расліны, выкідваць смецце ў неположенные месцы. Менавіта тады дзіця разумее, што не толькі месца, дзе ён жыве, але і ўвесь велічны свет поўны прыгажосцю дзякуючы клопату аб прыродзе.
Нашы нетры зямлі пусцеюць з-за пастаяннага выкачванне з яе падземных рэсурсаў. Нерацыянальнае выкарыстанне прэснай вады і забруджванне яе, таксама прыводзіць да жахлівае будучыні. А колькі высякаюць лясоў, пакідаючы без дома большасць жывёл і раслін. Большасць жывёл мы ўжо наогул не ўбачым з-за пастаяннага іх знішчэння.
Аднак, з нядаўніх часоў людзі ўсё ж такі пачалі ствараць арганізацыі па ахове прыроды, бо ў горшым выпадку не застанецца ні ежы, ні нават месца для жыцця. Але такіх людзей адзінкі, таму трэба прыцягваць да гэтага кожнага, бо наша планета прыгожая і мы павінны клапаціцца аб ёй, а не губляць у першую чаргу сябе.
Сучасны свет усё больш становіцца напоўненым жалезам і бетонам, усё менш можна ўбачыць на вуліцы зеляніна і мілую жыўнасць, у кожнага ў руках можна заўважыць электроннае прылада. Няўжо для прыроды не засталося месца ў гэтым свеце. Мы ўсе з'яўляемся часткай зямлі, нашы продкі жылі выключна ў жывой сістэме пад адкрытым небам. Усё гэта: бетон, метал і цагляныя хаты, толькі негатыўна адбіваецца на псіхіцы і здароўе.
Аднак не ўсё так дрэнна, варта толькі выйсці з зоны камфорту і зірнуць вакол. Так прыемна правесці час у парку ці ў лесе, ці паласавацца дарамі прыроды на пікніку з сябрамі. Трэба кожны дзень больш атрымліваць асалоду ад прыгажосцю планеты Зямлі, пакуль ёсць такая магчымасць. Варта задумацца толькі пра тое, колькі некранутых месцаў яшчэ не разведана, колькі таямніц знаходзіцца ў глыбінях мораў і акіянаў. Менавіта ў такія моманты сам-насам з прыродай душа напаўняецца дабрынёй і ласкай.
