Сачыненне па творы В. Гюго «Сабор Парыжскай божай маці» на тэму «Эсмеральда - характарыстыка літаратурнага героя», 9-ы клас
Галоўная гераіня творы В. Гюго "Сабор Парыжскай божай маці" - маладая дзяўчына Эсмеральда. Якая вырасла сярод цыган, сама яна цыганкай не з'яўляецца. Цыганы выкралі яе, калі яна яшчэ была маленькай малечай і далі Эсмеральда (фр. Esmeralda). Гэта дзіўнае імя ёй далі цыганы па назве пацеркі, што ўпрыгожвае ладанку на яе шыі, у якой ляжаў дзіцячы чаравічак - адзіная рэч, што нагадвала ёй усе гэтыя гады жыцця сярод цыган аб сапраўднай, роднай маці.
Сапраўднае імя дзяўчыны - Агнэсаў Шантфлери, яна дачка распусным Пакетты Шантфлери. Яе маці пашкодзілася розумам пасля выкрадання дачкі і знікла, людзі думалі, што жанчына не перажыла свайго гора і наклала на сябе рукі. Але на самой справе гэта аказалася не так, жанчына была жывая і стала пустэльніцай, люта ненавідзяць усіх цыганоў. У працэсе апавядання Пакетта і Эсмеральда сустрэнуцца, але гэты злашчасны дзень стане апошнім у жыцці небаракі Эсмеральды.
Аўтар апісвае прыгажосць Эсмеральды як нешта незямное. Гюго піша пра яе: "Яна была нібы паходня, унесены са святла ў змрок". Знешнасць яе дасканалая, Эсмеральда так прыгожая, што можа выклікаць каханне і уродливому горбуну, і маладому знакамітаму кавалеру, і нават святому айцу, для якога плоцкая любоў з'яўляецца ўвасабленнем граху. І менавіта з-за скажонага эгаізмам забароненага пачуцця святара да яе, не познавшая сапраўднай любові і не бачыла толкам жыцця, Эсмеральда гіне. Архідыякана Клода Фролло падмануў яе і прывёў на плаху.
Выхаванец святара Фролло, гарбун Квазімода, таксама не ўстаяў перад чарамі Эсмеральды. Але яго пачуцці да яе былі зусім іншага характару, чым у яго настаўніка, юрлівага Фролло. Квазімода ў першую чаргу выпрабаваў да Эсмеральду пачуццё падзякі за тое спачуванне, якога яго уганаравала выдатная дзяўчына, калі няшчасны званар мучыўся ад смагі ля ганебнага слупа. Адзіная з бяз працы назірае за пакутамі Квазімода натоўпу, Эсмеральда дала напіцца з уласнай пляшкі страждущему ад смагі горбуну.Але пачуцці Квазімода засталіся незаўважанымі Эсмеральдой, ён так і застаўся каля яе на правах сарамлівага і маўклівага анёла-захавальніка. Аднак і яму не атрымалася выратаваць Эсмеральду ні ад яе ўласнага пачуцці да пустой і прымітыўнаму фанфарону па імі Феб дэ Шатопер, ні ад трагічнай гібелі на пласе па віне Клода Фролло.
