Я цяпер вельмі часта спрабую ўявіць сябе дарослай. Пару гадоў таму мне здавалася, што я і свет дарослых знаходзяцца на двух розных планетах, якія занадта далёкія адзін ад дружкі. Але з кожны годам гэты загадкавы, вялікі, круглы шар становіцца ўсё бліжэй. Цяпер гэты таямнічы свет здаецца мне ўсё больш зразумела. Стала прыемна пачынаць пазнаваць нешта новае, нязведанае.
Пройдзе ўсяго некалькі гадоў, я закончу школу. Тут у мяне з'яўляецца слушнае пытанне: «А ці гатовая я да дарослага жыцця, да гэтага вялікім, шумным свеце»? Для мяне гэта як патрапіць у чужую, незнаёмую краіну, дзе свае звычаі і традыцыі, але ўсё значна больш сур'ёзна, больш жорсткім і больш складана. Тут ёсць шмат плюсаў. Напрыклад, я змагу самастойна купляць сабе вопратку, выбіраць прафесію, шмат гуляць, знаёміцца з новымі людзьмі. Але ёсць і мінусы. З'явяцца праблемы, адказнасць, прыйдзецца навучыцца адказваць за свае словы і ўчынкі. І яшчэ, назад у дзяцінства дарогі ўжо не будзе, я пачну па ім вельмі сумаваць.
Але тым не менш я ўжо вельмі хачу навучыцца планаваць разумна разважаць, думаць, мець магчымасць дакрануцца да дарослага жыцця. Я з заміраннем сэрца гляджу на дарослы свет і паціху развітваюся з дзяцінствам, хоць у маім сэрцы яно застанецца назаўсёды.
|
