Воскресенье
15.06.2025
21:21
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 5
Гостей: 5
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 9-ы клас

Як вы правялі свой дзень?


Жудасная мінулая ноч была напоўнена нейкай трывогай. У паветры лунала замяшанне. Галінка, аддалена якая нагадвае пэндзаль рукі, пастуквала па шкле, выдаючы вельмі жудасныя гукі. Гул ветру за аконнай рамай, взвывал і не даваў спакою да самай раніцы. Бесперапынныя патокі дажджу быццам змывалі усё тое, што магло хоць трохі радаваць. Ў бяздоннай цемры спрабаваў разглядзець хоць нейкія радасныя пробліскі. На жаль, віднеліся толькі абрысы маланак дзе-то удалечыні ад майго дома.

Праз пару крокаў, я апынуўся побач са сваім ложкам. Раскаты грому прымушалі мяне варочацца і ўздрыгваць ад кожнага ўдар. Толькі бліжэй да раніцы мне ўсё ж удалося пагрузіцца ў жаданы сон. Ужо некалькі месяцаў мне сніцца ў асноўным пустата і нічога больш. Але ў гэты раз маё сон наведалі вельмі прыемныя вобразы, якія я, на жаль, не змог запомніць. Сон перапыніўся бліжэй да поўдня. Яркі сонечны святло біў мне ў вочы, а хатні гадаванец пачаў пакусваць маю руку.Спрабуючы скласці разам тую карцінку, якая выпадковым чынам з'явілася маім мозгу сёння ноччу - змог дамагчыся толькі галаўнога болю.

Апоўдні быў насычаны светлымі тонамі. Фарбы восеньскай лістоты отсвечивали ў лужынках на асфальце. Невялікая зграя птушак, поселившаяся у мяне пад акном, так і наравіла прабрацца ўнутр майго дома. Іх гняздо зручна размясцілася прама ў мяне пад носам. З падваконніка, як мне здавалася, увесь час даносілася заспакаяльнае цудоўнае спевы.

Сонца заходзіла за гарызонт. У адзін выдатны момант мне захацелася прайсціся па вуліцы. Любая прагулка заўсёды падымае настрой і прыносіць нейкую радасць. Ходзячы па бязлюднай сквера, мне ўдалося забіць пару гадзін свайго жыцця. Пастаянна прыцягвалі ўвагу вечназялёныя хвоі, раскінуліся па ўсёй акрузе. Ствалы бялюткіх бяроз ледзь віднеліся пасярод змрочных і шэрых пяціпавярховак. Зрабіў апошні глыток чыстага паветра, я зноў адправіўся да сябе дадому назад у кватэру.

Канец дня я бавіў за кубкам гарбаты і каханай кнігай. Цяпло і ўтульнасць, выходныя ад папяровых выданняў – асабліва грэлі ў зябкие восеньскія вечары. Дачытаўшы кіраўніка, аднавіў спробы заснуць пад гукі несціханага залевы.


Категорія: 9-ы клас | Додано: 28.10.2018
Переглядів: 723 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar