Дарослыя любяць пытацца нас, дзяцей, пра тое кім бы мы хацелі стаць. У дзіцячыя гады я часта адказваў на гэтае пытанне прыкладна так, як хацелася дарослым: лётчыкам, пажарнікам, паліцыянтам. Усіх задавальняў мой адказ, напэўна, таму што гэта тыповыя прафесіі для любога мужчыны, які хоча выглядаць героем у вачах іншых людзей. Але прызнайся я ў тым, што на самай справе я хачу стаць танцорам у народным хоры і выступаць на радасць публіцы, гэтага ніхто б не зразумеў. А бо я на самой справе доўгія гады займаючыся ў секцыі народнымі танцамі настолькі прывык да гэтага баўлення часу, што ўжо не ўяўляю жыцця без рэпетыцый, выступленняў, невялікага мандражу перад пачаткам канцэрту.
Я хачу стаць прафесійным танцорам, але разумею, што наўрад ці змагу паступіць у вышэйшую навучальную ўстанову, дзе б мяне працягнулі навучаць мастацтву народнага танца. Перш за ўсё, таму што я не ўпэўнены ў тым, што бацькі падтрымаюць мяне. Ім хочацца, каб я стаў праграмістам або юрыстам. Але я думаю, што гэта спецыяльнасці, якімі мне будзе не цікава займацца ў жыцці.
Я ўжо знайшоў некалькі навучальных устаноў у якіх вучаць танцавальнаму мастацтву. Але не ведаю, як быць. Буду спрабаваць у іх паступаць? Пакуль я не разумею, кім і дзе я потым змагу працаваць і ці будзе мне ў далейшым хапаць грошай на тое, каб утрымліваць сябе і сваю сям'ю. Таму цяпер на ваша пытанне я магу адказаць так: я хачу стаць прафесійным танцорам, але буду ім ці не яшчэ не ведаю. Пакуль гэта жаданне застаецца маёй марай.
| 
