Мая любімая кніга «Маленькі прынц» Антуана дэ Сэнт-Экзюперы
Складана даць адназначны адказ, якая кніга стала для мяне галоўнай. Бывае так, што прачытаеш і следу не застанецца. А іншы раз пасля прачытанай кнігі разумееш, што толькі дзеля адной фразы, якая сустрэлася дзе-то ў дзесятай чале, і чытаў яе. Ёсць і такія, якія па-сапраўднаму вучаць, і калі чытаеш яе ўжо не ў першы раз, адкрываецца нешта новае, што і не заўважаў раней. Маім жыццёвым настаўнікам стала казка «Маленькі прынц» Антуана дэ Сэнт-Экзюперы. У дзевятым класе я прачытаў яе ўпершыню, яна патрэсла мяне незвычайна расказанай гісторыі, чыстымі і багатымі думкамі і пачуццямі герояў.
«Маленькі прынц» - шчырая казка з займальным зместам для дзяцей і ідэалагічнымі прывідамі для дарослага чытача. Вядома ж, мне зусім не захацелася пераймаць герою, нягледзячы на яго прыстойнасць і моцны характар. Аднак пасля першага прачытання я стаў спагадлівасці ставіцца да навакольных мяне людзей. Экзюперы ў сваім тварэнні паказаў общечеловечные каштоўнасці, якія па большай частцы дарослымі даўно забытыя, толькі яны сышлі з краіны пад назвай «Дзяцінства», дзе ўсё так выдатна.
Калі я прачытаў «Маленькага прынца» другі раз, для мяне адкрыліся новае бачанне і светаразуменне. Мне раптам стала ясна, што кожнаму чалавеку ўласцівая доля адказнасці, бо без яе каханне гіне. І што без адданасці няма дружбы. Аўтар выказаў у вобразах Лісы і Змеі, Пустыні і Ружы жорсткія сілы быцця, дзе свет дарослага – лётчык, пацярпелы ад аварыі, сустрэўся з светам дзяцінства – Маленькім прынцам, гаспадаром далёкай, мініяцюрнай, невядомай нам планеты, згубіўся на планеце Зямля. Сумны жыццёвы вопыт сутыкнуўся з чаканнем жыццёвых праблем. Дарослы свет сустрэўся з светам дзяцінства, бязрадасны вопыт жыцця — з прадбачаннем жыццёвых складанасцяў, якія чакаюць наперадзе. Дзякуючы шчырасці і чысціні намераў Маленькага Прынца пачынаеш бачыць, што навакольны свет можа быць зусім не такой, якой яго стварылі дарослыя людзі.
Маленькі прынц, падарожнічаючы па планеце Зямля, сустракае на сваім шляху дарослых – Караля і П'яніцу, Географа і Бізнэсмэна. Яны ўсе розныя, і ў той жа час, так аднолькавыя. Падобныя ў сваіх маральных заганы і недасканаласці, бо імі кіруе эгаістычнае пачатак, усё тое дрэннае, што існуе на зямлі, сабрана гэтых людзях. Трэба адзначыць, ўсё нават і не падазраюць, што можна жыць па-іншаму, быць іншымі, што нічога не разумеюць у сэнсе жыцця і ў жыцці наогул.
Прынц - падарожнік, сустрэўшыся з дарослымі, пазнае ад іх, якія бываюць на свеце заганы – пыху і прагнасць, душэўная слепата, і гэтыя заганы перамагаюць прыгажосць і дабро... Дзіўныя людзі, гэтыя дарослыя, яны не хочуць заўважаць і прызнаваць прыгажосць свету, дабрыню душы чалавека, яны не навучыліся бачыць сэрцам. Таму яны так мізэрныя і нікчэмныя ў вачах маленькага хлопчыка, паколькі ў яго ёсць такая здольнасць – бачыць сэрцам.
«Зоркае адно толькі сэрца» - ключавая фраза гэтага твора. Па крайняй меры, яна стала такой для мяне. Толькі сэрца можна давяраць, толькі яно можа адчуць фальш у адносінах паміж людзьмі, і зразумець, што ў чалавеку хлусня, а што праўда.
У казкі сумны канец, але ў душы пасля прачытання кнігі не засталася толькі сум-туга. З'явілася імкненне да шчырасці, да таго, каб у маёй дарослай жыцця не згасла шчодрасць у мітусні будняў, не аслабла і не сышло пачуццё адказнасці за тых, каго мы прыручылі.
|
| Категорія: 9-ы клас | Додано: 17.10.2019
|
| Переглядів: 2852
| Рейтинг: 1.0/1 |
|
