У кожнага чалавека ёсць малая Радзіма, тое месца, дзе ён нарадзіўся, вырас, дзе прайшло яго дзяцінства, дзе празвінеў яго першы школьны званок. Для мяне Радзіма - гэта, перш за ўсё, мой родны пасёлак, у якім я калі-то нарадзілася і зараз жыву, мая школа, мая вуліца, мая сям'я. Я заўсёды з удзячнасцю думаю пра будаўнікоў-первопроходцах, якія далі мне магчымасць жыць у выдатным пасёлку, радавацца ласкаваму сонцу пад мірным блакітным небам.Мне вельмі цікавая гісторыя майго пасёлка, таму што з такіх маленькіх гісторый складваецца гісторыя маёй краіны, прасочваецца сувязь пакаленняў, таму што без мінулага не можа быць і будучыні.
Раней, на месцы нашага пасёлка расстилалось зялёнае палатно тайгі. Але аднойчы, маладыя, энергічныя хлопцы і дзяўчаты прыйшлі, каб пабудаваць тут дамы, школы, клубы. Працы было шмат, і яны гэта ведалі і разумелі, але не спужаліся цяжкасцяў і дамагліся сваёй мэты - на карце з'явіўся новы пасёлак. Ён стаў сімвалам стойкасці, мужнасці і братэрства ўсіх народаў нашай краіны. Мой пасёлак вельмі прыгожы і чысты і ўсё гэта дзякуючы тым людзям, якія тут жывуць. Яны робяць усё, каб ён стаў яшчэ лепш: абсталёўваюць свае сядзібы, ладзяць рэгулярныя суботнікі ў дварах і на цэнтральных вуліцах.
Ішоў час і пасёлак абжываўся людзьмі, развіваўся. Тут пачалі зараджацца свае традыцыі і звычаі, якія вось ужо шмат гадоў жывуць у пасёлку, і якія свята шануюць жыхары. Гэта напрыклад - Дзень пасёлка -адзін з самых галоўных і важных святаў нашага пасёлка, ні адзін жыхар не застаецца ў баку.
Праводзяцца розныя мерапрыемствы: Дэманстрацыі, канцэрты, дзе нашы таленавітыя дзеці і дарослыя паказваюць сваё майстэрства ў спевах і танцах. Таксама праводзяцца розныя выставы малюнкаў і вырабаў, конкурсы вершаў і песень, уласнага сачынення ці запазычаныя ў нашых сібірскіх паэтаў, прысвечаных гісторыі нашага пасёлка, яго культуры. Праводзяцца мерапрыемствы, на якіх нам распавядаюць аб людзях, якія праславілі наш пасёлак і пра нашых дарагіх первопроходцах, якіх у нас не мала. Каго-то з іх ужо няма ў жывых, але мы памятаем пра іх і кажам у іх адрас мноства падзячных слоў.
Ну і, вядома ж, не абыходзіцца без народных гулянняў на прыродзе, з традыцыйнымі стравамі і забаўкамі. У нашым пасёлку вельмі таленавітая і творчая моладзь, таму дзень моладзі ў нас таксама не застаецца без увагі. Конкурсы «А ну-ка, дзяўчыны!» і «А ну-ка, хлопцы!» развіваюць творчае мысленне і арыгінальнасць. Пераможцы і прызёры конкурсаў узнагароджваюцца граматамі і памятнымі прызамі.
Спартыўныя спаборніцтвы сярод моладзі - гэта ўжо таксама традыцыя. Нашы каманды па розных відах спорту спаборнічаюць з камандамі з іншых пасёлкаў і вёсак, і заўсёды займаюць прызавыя месцы. Пад адкрытым небам абавязкова ладзіцца канцэрт, і рыхтуюцца розныя пачастункі. Моладзь вельмі задаволеная. Праводзіны рускай зімы - яшчэ адна традыцыя, якую я не магу пакінуць без увагі. На цэнтральнай плошчы збіраюцца ўсе жыхары і дружна спальваюць пудзіла масленіцы. Але да гэтага праводзіцца конкурс паміж класамі ў школах, на выраб лепшага пудзіла і якая перамагла Масленіцу спальваюць.Зноў канцэрт, так як у нас таленты неиссякаемы і традыцыйнае страва масленіцы - бліны. Такіх бліноў як у нас вы наўрад ці дзе – небудзь яшчэ паспрабуеце!
Аддаём мы даніну павагі і тым нашым землякам, якія адстаялі незалежнасць нашай краіны ў гады Вялікай Айчыннай Вайны - нашым ветэранам. Кожны год 9 Мая жыхары пасёлка прыходзяць да абеліска, каб ускласці кветкі, сказаць словы падзякі ўсім удзельнікам вайны і ўшанаваць хвілінай маўчання загінуўшых герояў, таму што менавіта нашы ветэраны вучаць нас любіць, шанаваць Радзіму і ганарыцца ёю.
Я рада,што адраджаюцца нашы народныя звычаі і традыцыі, будуюцца і адчыняюцца царквы. Мы сталі спяваць народныя песні, мы вучымся танцаваць народныя танцы, мы вывучаем асаблівасці культуры рускага народа і іншых народаў , якія жывуць у нашым раёне, і гэта дапамагае нам лепш даведацца адзін аднаго, жыць у свеце і згодзе.
Часам хочацца запаволіць або спыніць яго, але яно няўмольна рухаецца наперад. Мы сталеем, але малую Радзіму мы ніколі не забудзем. Я буду любіць і шанаваць яе заўсёды, бо яна мяне выгадавала і выхавала. Я міжволі задумваюся аб тым, што і я маленькая часцінка ў гэтым велізарным людскім моры, але і ад мяне таксама будзе залежаць будучыня майго пасёлка і краіны. Пакуль я вучуся ў школе, і мая задача - вучыцца на выдатна, каб атрымаць добрыя веды і, выбраўшы любімую справу, прынесці карысць сваёй краіне, свайму народу, зрабіць так, каб мой пасёлак мог мной ганарыцца.
|
