Для мяне восень — сумнае і, разам з тым, цёплае і прыемнае час года. У гэты перыяд асабліва хочацца выгоды і гэтая атмасфера адчуваецца паўсюль.
З надыходам восеньскіх дзён яшчэ свежая памяць аб леце, аднак, пачуццё суму паступова напаўняе мяне, так як дні сталі карацей, актыўнасць, уласцівая людзям і прыродзе, аслабла. Усё быццам рыхтуюцца да спячцы, уцяпляюцца, робяць запасы, эканомяць сілы і энергію.
У маім доме стала халадней, я дастаю коўдру, кутаюсь ў яго і адчуваю ўтульнасць і цяпло, ахінальнае цела. І цеплыня адчуваецца паўсюль: дрэвы клапатліва абсыпаюць лісцем зямлю, засцерагаючы яе халоднымі вечарамі, сонца сагравае ў сваіх промнях нахохлившихся вараб'ёў, а хлопотливые мамы ніжэй нацягваюць шапкі на галовы сваіх дзяцей.
Восень навявае тугу. Адчуваецца, што нешта беззваротна сышло, скончылася. Мне здаецца, гэта звязана з сыходам лета, бо лета-гэта маленькая жыццё і, магчыма, я не паспеў зрабіць што-то важнае ў гэты кароткі перыяд. І цяпер як раз той момант, калі можна пажурыўся пра гэта, атрымаць асалоду ад прыемнымі ўспамінамі, памарыць пра будучыню. Я думаю, гэта час года і створана для гэтага.
У восеньскі перыяд хочацца сціснуцца і не варушыцца, замерці, заплюшчыць вочы, прадстаўляючы доўгую, зацяжную зіму са снягамі і пранізлівымі вятрамі. Аднак, з кожным днём разам з хуткімі халадамі адчуваецца набліжэнне самага майго любімага свята — Новага года.
У дзяцінстве я не любіў восень, хутчэй за ўсё, за тое, што бесклапотнае і вольны час скончыўся і наперадзе адказны перыяд — школа. Цяпер, сталеючы, я пачынаю па-іншаму ўспрымаць гэты час года. Я лічу, што тонкія ноты восені адчуць у поўнай меры здольныя дарослыя людзі. Гэта асаблівы час, час надзей, мараў і цёплых успамінаў.
|
