Маё дзяцінства скончылася не так даўно. Якім было маё дзяцінства? Самым выдатным і запамінальным. У сваім дзяцінстве я не мела патрэбу ні ў чым.
Вырасла я ў вялікім горадзе. Мама нарадзіла мяне ў той час, калі на Чарнобыльскай атамнай электрастанцыі адбыўся выбух. Таму я была ў дзяцінстве вельмі хваравітым дзіцем. Мама кажа, што ў мяне моцна і часта хварэлі вушы, і я наогул не спала па начах. Прайшла мая хвароба да трох гадоў. У гэты час я ўжо вучыла літары, і спрабавала чытаць па складах. Навука давалася мне лёгка, і ў 5 гадоў я ўжо чытала вельмі выразна і выразна. Калі я пайшла ў школу, то трапіла ў самы моцны клас. Тут вучыліся толькі самыя лепшыя і разумныя вучні. Разам мы сталі з класам як адна сям'я.Праз шмат гадоў прайшло пасля школы, але мы таксама сустракаемся і маем зносіны.
Практычна усё сваё дзяцінства я правяла ў вёсцы ў бабулі. Так атрымалася, што ў маіх бацькоў не было магчымасці звазіць мяне нават на моры. Вы не паверыце, але я да гэтага часу не купалася ў моры, ні разу. Таму кожныя канікулы я праводзіла ў вёсцы. Ведаеце, ніякае мора немагчыма параўнаць з рэчкай у маім родным краі! Яна заўсёды такая хатняя і такая цёплая! Я вось часам думаю пра тое, што мне бо іншага дзяцінства і не трэба было. Хто хоць раз бываў у вёсцы, то абавязкова мяне зразумее. Я нават пасвіла кароў разам з дзядулем. Гэта так цікава.Адзінае, што трэба ўставаць вельмі рана, але да гэтага мяне бабуля прывучыла. Бо як толькі пачынаецца ў вёсцы рассвет, мы ўсе дружна ідзем ірваць траву на градках. Рана, таму што яшчэ цалкам не ўстала сонейка, а то потым будзе горача. Гэта ўсё вядома адбываецца лета. На зімовых вакацыях я любіла адпачываць у бабулі больш за ўсё! Бывала прибежишь дадому з марозу, а ў доме натоплено, цёпла і ўтульна. Бабуля пячэ пірагі ў печы, а дзядуля займаецца жывёламі - корміць іх, поіць.
Карціны з дзяцінства назаўсёды засталіся ў маёй памяці, як у кожнага чалавека. Іх паўтарыць і забыць проста немагчыма. На жаль, мае бабуля і дзядуля памерлі, і я цяпер не магу прыязджаць да іх у дом, каб хаця б успамінаць тыя прыемныя моманты, якія яны мне падарылі.
На самай справе, маё дзяцінства было самым лепшым. Мы з мамай і татам часта хадзілі ў парк, ездзілі летам купацца на рэчку, а восенню ў лес збіраць грыбы. Я магу яшчэ вельмі доўга апісваць сваё дзяцінства, але хай лепш яна застанецца ў маёй памяці, і я гэтыя моманты пранёс скрозь гады. Маё дзяцінства было шумнае, вясёлае і цікавае, а галоўнае, гэта было толькі маё дзяцінства.
