Четверг
09.05.2024
16:46
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 9
Гостей: 9
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 9-ы клас

Маё хатняе жывёла (Кот)


Я даўно марыла мець кацяняці, маленькага і пухнатага, і чым бліжэй было да майго дня нараджэння, тым часцей я паўтарала бацькам, што хачу кацяняці. Ім гэтая ідэя не спадабалася і я ўжо не спадзявалася, што мая мара ажыццявіцца. І раптам, у маім доме, у мой дзень нараджэння з'явіўся выдатны кацяня. Ён шэры, з даўжынёй поўсцю, вакол яго зялёных вачэй чорныя кругі, на кончыку хваста чорнае пляма, а лапкі як быццам у чорных шкарпэтках. Я назвала яго Ніка. Ён любіць есці малако, хлеб і сыр. Пасля таго як Ніка покушает, ён ідзе спаць ў свой ложак.Яго ложачак, гэта вялікі скрыню, там мяккая пярыны, і нават падушка і коўдру. Ён ўкладваецца зручней, мурлыкае сваю песню і засынае, а я укутываю яго коўдрай. Часам у сне ён тузае лапай і варочаецца. А я гляджу на яго і ўсміхаюся.

Калі добрае надвор'е, мы з Нікай ідзем на шпацыр у парк, я апранаю на яго аброжак з ланцужком, каб ён не згубіўся. У парку ён любіць гуляць лісцем або маленькай цацачнай мышшу. Ідучы дадому, я часам нясу яго на руках, так як Ніка стамляецца. Прыйшоўшы дадому, я маю яму лапкі, выціраю ручніком і даю есці. Потым ён кладзецца спаць, ён вельмі любіць паспаць. У тыя хвіліны калі Ніка не спіць, ён сядзіць на падаконніку і глядзіць на птушак, што за акном.

Самы цяжкі і не любімы дзень для мяне і для Нікі, гэта калі мы ідзем да ветэрынара. Там нічога такога доктар не робіць, але мой кот нервуецца. Пасля гэтага я купляю Ніцы марозіва і яно яго супакойвае. Мая мама кажа, што ён як маленькі дзіця, і што ён падобны на мяне. Я таксама пастаянна супакойваю сябе марозівам.

Калі я сыходжу ў школу ён праводзіць мяне да дзвярэй, а калі я вяртаюся, то сустракае. Мы з ім удваіх робім урокі, я пішу, а ён ловіць лапай ручку, часам лапай цісне на калькулятар. Тэлевізар мы таксама глядзім разам і нават танчым, а па вечарах я чытаю яму казку. Ніка ўкладваецца ў свой ложак і засынае. Я вельмі ўдзячная сваім бацькам, што зрабілі мне такі цудоўны падарунак у мой дзень нараджэння. І я ўжо ведаю, што прасіць у свой дзень нараджэньня на другі год, я папрашу сабаку.


Категорія: 9-ы клас | Додано: 23.10.2017
Переглядів: 1789 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar