Кожны чалавек, незалежна ад ўзросту і сацыяльнага становішча, любіць марыць. І думаю, не варта верыць тым, хто кажа, што прывіднай мары аддае перавагу рэальнасць. Бо ў глыбіні душы, абсалютна кожны марыць аб сваім патаемным.
Якой бы добрай і цікавай не была наша жыццё, мы заўсёды імкнемся да чаму-то вялікаму. Так ужо давялося, што ў характары кожнага чалавека прысутнічае летуценнасць. І я вось думаю, саромецца гэтага і зусім не варта. Як гаворыцца, марыць не шкодна, а нават карысна.
Я лічу, што дзякуючы новым жаданням, мы дамагаемся ў жыцці поспеху. Вядома, маюць рацыю тыя, хто кажа, што трэба жыць рэальнасцю. Але мары гэтаму не перашкаджаюць. Рэальнасць гатовыя з намі падзяліць навакольныя нас людзі, а мара застанецца ў нашай галаве. Яе наогул можна захаваць у сакрэце. Сапраўды, у многіх выпадках, мы толькі блізкіх сяброў расказваем аб сваіх жаданнях.
Мая мара стаць добрым высокааплатным спецыялістам у галіне юрыспрудэнцыі. Аб ёй я расказваю толькі блізкім людзям. У рэальнасці, для дасягнення сваёй мары мне неабходна шмат і добра вучыцца.
Самае цікавае, мы з'яўляемся гаспадарамі сваёй мары, а вось у рэальнасці — мы толькі госці, у ёй нельга ўсталёўваць свае правілы. Мара гатовая падняць нам настрой, яна нас акрыляе. Калі ў той жа час, рэальнасць хутка нас выцвярэжвае.
Вось асабіста я прытрымліваюся думкі, што настолькі больш мы будзем марыць, настолькі больш павялічваецца шанец да поспеху. Калі ў чалавека не будзе вялікай мэты, наўрад ці ён у будучыні стане паспяховым. Атрымліваецца, што мара здольная палепшыць рэальнасць.
|
