Паняцце «міласэрнасць» бярэ свой пачатак у хрысціянскім веравучэньні. Міласэрнасць – гэта глыбокае спачуванне, спагада, гатоўнасць аказаць дапамогу ў цяжкую хвіліну і падзяліць чужы боль. У сучасным свеце гэта якасць стала сапраўднай дзівоцтвам: людзі сталі эгоистичнее, яны бачаць толькі свае праблемы і лічаць, што толькі ім можа быць балюча. Калі ўсе людзі стануць больш міласэрным, то свет зменіцца да лепшага, таму што кожны чалавек будзе ведаць, што яго зразумеюць і падтрымаюць.
У мастацкай літаратуры можна сустрэць нямала прыкладаў праявы міласэрнасці. Звернемся да твора Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне». Яркім праявай міласэрнасці з'яўляецца вобраз Соні Мармеладовой. Яна здольная прыйсці на дапамогу якія жывуць у нястачы, зразумець і палегчыць пакуты любога чалавека, усё дараваць і ўвабраць у сябе ўсю боль. Яна нават ідзе на вялікую ахвяру дзеля дабрабыту сваё сям'і.
Міласэрнасць трэба праяўляць не толькі людзям, але і жывёлам, братам нашым меншым. Звернемся да твора Джэка Лондана «Белы Ікол». Бачачы, што Белы Ікол прайграе сутычку з бульдогам, Прыгажунчык Сміт пачынае бязлітасна збіваць яго. Далейшаму збіцця перашкодзіў Уідан Скот: ён адштурхнуў Прыгажунчыка Сміта і выкупіў Белага Фанга. Ён праявіў цяперашні міласэрнасць да безабароннаму жывёле і выратаваў яму жыццё.
Міласэрнасць складаецца з наступных элементаў: спагаду, спачуванне, здольнасць зразумець боль іншага чалавека і ўменне дараваць. Гэта якасць асобы трэба развіць ўсім людзям, і тады свет стане нашмат дабрэй.
