Мой адпачынак летам на моры
Летнія канікулы ў мяне былі цудоўныя, а ўсё таму, што я была на моры. Мая сям'я гэтую паездку планавала даўно, але больш за ўсіх пра яе марыла я. Да гэтага я не была на моры ні разу, усе свае канікулы я праводзіла ці ў вёсцы ў бабулі, ці ў горадзе. А гэтае лета было асаблівым, мы ездзілі на моры.
За тыдзень да паездкі я ўжо збірала усё патрэбнае ў дарогу. Настрой быў выдатны, хоць за вокнамі другі дзень ліў дождж. У машыне па дарозе на адпачынак я слухала песні і з нецярпеннем чакала, калі ж мы будзем на месцы. І вось мы на моры... Дождж тут таксама ішоў. Настрой адразу сапсаваўся, я глядзела з акна свайго пакоя на пустынны пляж і таксама хацела плакаць. Так і скончыўся першы дзень нашага адпачынку.
Раніца сустрэла нас сонцам, мы скакалі ад шчасця і хутка зазбіраўся на пляж. Мора, бяздоннае мора, а вось і мы. Першы раз у мяне не было слоў – я моўчкі, глядзела ўдалячынь і прыгадала радок з песні: "Бо не канчаецца, сіняе мора". Не спяшаючыся, я пайшла насустрач хвалям, а мае родныя стаялі на беразе і глядзелі. "Яно цудоўнае, ідзіце сюды" - закрычала я і нырнула пад ваду...
Сонца свяціла ўсё ярчэй і цяплей, а мы атрымлівалі асалоду ад летам. Пясок быў цёплы, і я ішла па ім уздоўж берага, збіраючы ракавінкі. Яны былі розныя, як па форме, так і па колеры. Лёгкія хвалі мора накатваюцца мне на ногі, а потым хаваліся назад. Я была вельмі рада, што мы прыехалі сюды, што збеглі з дажджлівага гораду, і мне зусім не хацелася, каб гэты тыдзень сканчалася. Але ішлі дні за днямі, і наш адпачынак набліжаўся да канца. Я выйшла на бераг мора, кінула манетку і загадала жаданне, каб вернуцца сюды ў наступным годзе.Ехала дадому я ў машыне, загарэлая, якая адпачыла, але з сумам у сэрцы, бо вакацыі сканчаюцца. У сумцы былі каменьчыкі і ракавінкі, і нават пясок, які я сабрала ў скрутак.
І вось, мы дома, зноў дажджлівы дзень, пахмурна і холадна. Я сяджу, ахінуўшыся ў плед, і п'ю гарачую гарбату, па шкле стукае дождж, а я ўспамінаю сваё мора. А калі наступіць ноч, у снах я палячу да яго, да мора, каб ісці ўздоўж берага і марыць. І веру, што пройдзе зусім трохі часу, калі зноў будзе лета, сонца, і маё мора.
|
| Категорія: 9-ы клас | Додано: 23.10.2017
|
| Переглядів: 1873
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
