Сачыненне на тэму «Мой любімы фільм - «Хаціна ў лесе»», МХК, 9-ы клас
Маім любімым жанрам у кіно з'яўляюцца фільмы жахаў, так як я лічу сябе адчайным аматарам паказытаць сабе нервы. Аднак рэжысёры здымаюць усё менш арыгінальных жахаў. Менавіта таму мне так спадабалася карціна "Хаціна ў лесе".
Сцэнарыст "Хаціны" Дру Годдард, які дэбютаваў у гэтым фільме як рэжысёр, вядомы па такіх работах, як "Монстра", "Застацца ў жывых" і "Бафі - знішчальніца вампіраў", затаптаў у гразь ўсю сучасную кінаіндустрыю ў жанры жахаў і звёў на нішто наступныя спробы зняць што-небудзь слушная ў гэтай ці падобнай стылістыцы ў бліжэйшыя гады.
Не хацелася б нават якім-небудзь чынам раскрываць сюжэтную лінію. Слоган фільма "Думаеце, знаёмая гісторыя?" у дадзеным выпадку не толькі ставіць перад сабой задачу прывабіць гледача, ён абсалютна дакладна дае зразумець, што ўсё тое, што вы бачылі да гэтага, стане пасля прагляду гэтай карціны настолькі неістотным, што вы пазбавіцеся усякага цікавасці да прагляду фільмаў жахаў у будучыні. Аднак не варта баяцца - яно таго варта.
Засьцярога сённяшняга застою хорару (моладзевага у прыватнасці) пачынаецца з самай завязкі фільма: пяцёра амерыканскіх студэнтаў, якія шукаюць прыгод, на ўік-энд адпраўляюцца ў загадкавы дом, размешчаны дзе-то удалечыні ад цывілізацыі, акружаны лясным масівам. Гледачам здаецца, што яны гэта ўжо дзясяткі разоў бачылі, і ў іх узнікае жаданне выключыць экран і заняцца іншымі, больш карыснымі справамі? Не варта спяшацца.Колькасць сюрпрызаў на адну дзесяць хвілін фільма прыемна здзівіць любога, а асаблівых гурманаў ў развязцы трылер/ужасцік парадуе яшчэ і развеселым крывавым трэшем, звязаных з з'яўленнем галоўных монстраў-герояў выстаўленых у іранічным святле культавых фільмаў жахаў. Гэта і блазан з фільма "Яно", і вясковыя канібалы-зомбі з карцін "Паварот не туды" і "У пагоркаў ёсць вочы" (галоўныя дзеючыя монстры), і киллбот з "Жалязяк", і злыя хірургі з "Дома начных зданяў". Але галоўны эфект, на мой погляд, дорыць гледачу расправа вадзянога з адным з адмоўных персанажаў фільма.
Сабраўшы разам і высмеяв усе створаныя чалавецтвам штампы жанру, сдобрив сюжэтную павуцінне годным і злёгку черноватым гумарам, стваральнікі шэдэўра прымудрыліся ўпіхнуць у паўтарагадзінны ужасцік яшчэ і сацыяльную падаплёку. Асобнай хвалы вартая музычная складнік, так як у апошні час на гэтую дэталь паўнавартаснага фільма жахаў перасталі звяртаць належную ўвагу.
