Мой любімы персанаж кнігі (Нязнайка)
Калі задаюць пытанне: «Хто твой любімы персанаж кнігі?» - я адказваю, зусім не задумваючыся: «Нязнайка». Нягледзячы на тое, што я вучуся ў дзявятым класе – узрост абавязвае да таго, што я павінен захапляцца больш дарослай і мудрагелістай літаратурай – мне ўсё роўна падабаецца гэты трохі дурнаваты, злёгку інфантыльны, але вельмі знаходлівы і цікавы герой. Я вельмі часта параўноўваю сябе з ім. Тое, што я ў дзявятым класе – значыць, што я па статусе павінен вырашаць такія надзенныя праблемы: як здаць экзамены, куды мне трэба пайсці працаваць, заставацца ў школе або ісці ў вучылішча.А я катэгарычна не хачу гэта рабіць. Я разумею, што ў ваенныя гады і першакласнік быў сур'ёзны не па гадах – ужо думаў аб тым, як пракарміць сям'ю. Але дзякуй богу, мне не варта задумвацца пра гэта. Я хачу, як і Нязнайка бываць у розных месцах, мець зносіны з рознымі цікавымі людзьмі. Я разумею, што ў яго была чароўная палачка, ракета. А ў цяперашніх рэаліях – гэта ўсё можна замяніць грашыма. Застаецца гэтыя грошы толькі атрымаць. Для гэтага, на жаль, трэба працаваць, як фізічна, так і разумова. Не трэба губляць аптымізму – трэба верыць у лепшае, як і мой прататып.
У Нязнайку мне падабаецца яшчэ тое, што ён не баіцца прызнаваць таго, што ён што-то баіцца. Я асабіста баюся таго, што ў шэсцьдзесят гадоў я буду сядзець на лаўцы - такі тоўсты, буду лаяць моладзь, у мяне не будзе сяброў і дзяцей, буду жыць у бруднай маленькай халупе, не маючы сродкаў на існаванне. Я не баюся агучыць гэты страх, я проста не хачу, каб ён станавіўся рэальнасцю.А для гэтага трэба працаваць – трэба цяпер ўставаць з ложка і ісці ў правільным кірунку: вучыцца, спрабаваць пачаць зарабляць (хоць летам улёткі раздаваць, але ўжо вопыт), займацца спортам (хоць зарадкай або шпацырамі на вялікія дыстанцыі).
Ад Нязнайкі я хачу ўзяць такія якасці, як дабрыня (яе вельмі мала ў сучасным свеце), чалавекалюбства (трэба шукаць у любым чалавеку нейкія станоўчыя рысы, так як не можа чалавек быць сапраўдным злом), дапытлівасць (дзякуючы ёй, можна раскрываць для сябе ў свеце нейкія новаўвядзенні), аптымізм (для таго, каб нягледзячы ні на што ісці наперад).
Мне здаецца, што многія мае аднагодкі нават забыліся пра тое, хто такі Нязнайка, што гэта за казка і хто яе напісаў. І гэта часам мяне засмучае, таму што цяпер складана знайсці таго, хто імкнецца да лепшага, але ён яшчэ і не губляе свайго ўнутранага дзіцяці. Можа быць, я таксама з часам увлекусь чым-то больш цікавым, але я буду памятаць. Можа мне падабаецца Нязнайка яшчэ таму, што яго мне на ноч чытала бабуля, якой ужо няма. І я міжволі асацыюю гэтага персанажа з сабой у тым часе.
Я лічу, што ў чалавека павінен быць той персанаж з кнігі, якому чалавек імпануе. У мяне – гэта Нязнайка, вясёлы шалапут з майго дзяцінства.
|
| Категорія: 9-ы клас | Додано: 23.10.2017
|
| Переглядів: 1598
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
