Любоў да сваёй Радзімы мы ўбірае з малаком маці. З самага ранняга дзяцінства мы пачынаем ўсведамляць, што няма на белым свеце месца больш прыгожым і радней, чым наша Айчына.
Сёння тэма патрыятызму стала зноў актуальная. Мы з вамі жывем у вельмі няпростыя часы. Лёс нас пастаянна адчувае, усталёўваючы на шляху ўсё новыя і новыя перашкоды.
Часам здараецца так, што чалавек проста вымушаны кінуць усё і з'ехаць у далёкія краю. Аднак нават там ён не будзе пераставаць кахаць і памятаць свае родныя мясціны. Яго сэрца заўсёды будзе рвацца зноў вярнуцца сюды.
Патрыятызм – гэта адметная рыса нашага народа. Гэта высокае пачуццё знаходзіць сваё адлюстраванне ў шчырых народных песнях, казках і прыказках.
У школе нас вучаць не проста ганарыцца сваёй Радзімай, але і праслаўляць яе сваімі высакароднымі ўчынкамі і высокімі дасягненнямі. Хутка мы вырасцем і скончым школу. Мы будзем жыць, працаваць і будаваць сваё жыццё самастойна.
Мы абавязаны падымаць сваю дзяржаву і ўзвялічваць яго. Менавіта на наша пакаленне ўскладзена гэта адказнае заданне. Радзіма дала нам усё, каб мы выраслі шчаслівымі. Цяпер настае час і нам зрабіць што-небудзь у адказ.
Хай гімн нашай краіны гучыць на ўсіх алімпіядах. Няхай імёны нашых навукоўцаў будуць ўпісаны ў кнігу лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі. Хочацца, каб ні адна важная палітычная падзея ў свеце не праходзіла без удзелу нашай Радзімы. Таму што мы ўсе сапраўды любім сваю краіну і ад усёй душы жадаем, каб яна квітнела.
