Няма за цябе даражэй (пра маму)
Мама - гэта тое слова, з якога пачынаецца дарагое! Бо менавіта мама дорыць нам самае яркае і каштоўнае ў гэтым свеце, і гэта - жыццё.
Калі мы былі маленькія, яна нас засцерагала, да нашага нараджэння. І радавалася нашым першым штуршкам, потым крокаў і слоў. Чакала нас, як ніхто на свеце, бо ў гэтым свеце яшчэ пра нас ніхто не ведаў. Без яе мы б не былі, якія мы зараз!
Калі я нарадзілася, гэта было шчасце для мамы! Бо мы маглі не сустрэцца, і гэта была б трагедыя для яе. Бо тады было вельмі складанае самае, бо тады ратавалі жыццё маме і мне.
Пасля нараджэння мы засталіся з ёю адны. Маме толькі дапамагалі яе родныя. А праз 6 гадоў з'явіўся мой малодшы брат...
Мама заўсёды мяне і браціка прабачала, за ўсе нашы свавольствы. Бо яна нас моцна любіла і нечаяла ў нас жыцця. З намі было вельмі складана, але яна спраўлялася. Ведаю, што калі мы лаяліся, я яе вельмі засмучала бо тады я не разумела. Ёй было вельмі балюча, але яна маўчала, таму што кахала мяне мацней за ўсё.
Замыкаліся ў пакоі, яна не паказвала сваіх слёз нам. Калі дрэнна ёй, яна ніколі не скажа, ці калі што-то баліць, яна проста будзе рабіць выгляд, што ёй добра.
Калі нам дрэнна, або што-то не атрымліваецца, яна проста абдыме нас і скажа, што ўсё добра, што ўсё атрымаецца. Пацалуе ў галаву і на душы становіцца так добра. Як быццам ноччу засвяціла сонейка ў грудзях!
З кім першым мы сустракаемся,
Прыйшоўшы на белы свет, –
Так гэта наша матуля,
Яе мілей няма.
Уся жыццё вакол яе круціцца,
Увесь свет наш ёю обогрет,
Увесь век яна стараецца
Нас зберагчы ад бед.
Яна — апора ў хаце,
Клапоча кожны гадзіну.
І нікога няма акрамя,
Хто так любіў бы нас.
Так шчасця ёй пабольш,
І жыцця гадоў даўжэй,
І радасць ёй у надзел,
І менш сумных спраў!
Вядома, я разумею, што я заўсёды была не правы калі казала крыўдныя словы, ведаючы аб тым, што ты абараняеш мяне ад усяго дрэннага. Бо мы застаемся такімі маленькімі для цябе, якімі ты ўбачыла нас першы раз у жыцці!
Хачу прыйсці дадому і глядзець, як ты сядзіш у крэсле і чытаеш казкі сваім унукам абдымаючы іх. Збіраючы цацкі ў кошык, глядзець на цябе, як ты з імі гуляеш, дзеянні іх. Бо такімі і мы былі! Увечары, калі ты сядзіш на канапе разглядаючы альбом з нашымі фотаздымкамі, хачу падысці і абняць цябе і разглядаць разам з табой. Смеючыся з табой якімі мы былі ў дзяцінстве, прыціснуўшыся да цябе.
Сказаўшы цябе - Я люблю цябе, мама! Прабач мяне за ўсе хворыя словы, якія казала я табе. Бо табе было балюча. Не прыслухоўваючыся да тваіх парадаў, набіваючы гузоў і паступаючы ўсё роўна па-іншаму.
Прабач мяне матуля. Дзякуй табе, мама, за ўсё, што зрабіла ты для мяне. Я люблю цябе вельмі матуля!
|
| Категорія: 9-ы клас | Додано: 23.10.2017
|
| Переглядів: 1125
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
