Сачыненне для 9 класа на тэму: «Памяць аб вайне ў аповесці Б. Васільева "А зоры тут ціхія"».
77 гадоў таму завяршылася жудасная вайна, якая здолела за 4 гады забраць мільёны жыццяў, прычым, як вайскоўцаў, так і ні ў чым не вінаватых мірных людзей. Рускі народ здолеў атрымаць гэтак знамянальную перамогу ў гэтай вайне. А прынеслі яе шмат у чым выключныя людзі, сапраўдныя героі, не раз згадваюцца рознымі аўтарамі ў сваіх творах. Менавіта гэтыя людзі не на жыццё, а на смерць, стаялі на сваіх пазіцыях, не прапускаючы міма ні чалавека, ні тэхніку, якія прадстаўляюць ворага. Яны дэманстравалі сваё геройства не дзеля атрымання бліскучых ордэнаў і медалёў, а дзеля ўласных дзяцей, дзеля бясхмарнага неба над галавой. І адным з найбольш яркіх літаратурных твораў, якія паказваюць усе жахі мінулай вайны, якія адлюстроўваюць геройские дзеянні не дзеля ўзнагароды, а дзеля міру ва ўсім свеце. Менавіта ў такім творы ўспаміны аб вайне з'яўляюцца жывымі да гэтага часу і будуць жыць яшчэ няпэўна доўгі час. Аповесць Барыса Васільева «А зоры тут ціхія» з'яўляецца такім творам.
Галоўнымі героямі творы з'яўляліся пяцёра маладых дзяўчат, кожнай з якіх яшчэ не паспела споўніцца 20 гадоў. Пяць чалавек, пяць дзяўчат, паўнавартасны зенітны разлік, які быў вымушаны супрацьстаяць ворагу ў нязвыклай прыпынку. Сам Барыс Васільеў старанна паўтараў, што яго твор заснавана на рэальных падзеях. Можа быць і так. Сам Васільеў таксама з'яўляўся відавочцам ваенных трагедый, якія адбываюцца кожную секунду паўсюдна на лініі і за лініяй фронту. У любым выпадку, кажучы пра дзяўчат з дадзенага творы, мы закранаем ўспаміны аб вайне. Камандзір зенітнага разліку была Рыта Осянина, упартая і нават суровая дзяўчына, подавшаяся ў зенітчыкі пасля гібелі яе мужа. Яўгена, на вачах якой была расстраляная ўся яе сям'я, вырашыла пайсці ў зенітчыкі, каб адпомсціць ворагу. Іншыя тры дзяўчыны былі добраахвотнікамі, сыдучы на фронт непасрэдна з інстытута. У радках і паміж радкоў творы адчуваецца, наколькі аўтару балюча ўсведамляць, што нарыхтавала юным дзяўчатам лёс, калі яны не паспелі яшчэ спазнаць ні простага жаночага шчасця, ні рэалізацыі простых дзявочых мараў.
Усе тры дзяўчыны загінулі, так і не паспеўшы сутыкнуцца з супернікам па-сапраўднаму. Ліза патанула, старанна абыходзячы балота вяртаючыся ў свой штаб. Соня і Галя былі расстраляныя нямецкімі дыверсантамі, з-за высадкі якіх дзяўчаты і пакінулі свае пазіцыі. Яны загінулі імгненна, нават не паспеўшы ўступіць у бой з ворагам. Рыта і Жэня загінулі, непасрэдна сустрэўшыся з варожымі дыверсантамі. Ды і што маглі супрацьпаставіць простыя дзяўчынкі падрыхтаваным байцам?
Завяршыўшы прачытанне гэтага твора, нарэшце, аддаеш сабе паўнавартасны справаздачу, колькі жахаў можа нарабіць вайна, колькі болю яна здольная прычыніць, колькі разбурэнняў яна здольная справакаваць. Разбурэнняў не толькі дамоў і іншых пабудоў. Разбурэнняў чужых кіданняў, чалавечых імкненняў, простага чалавечага характару. Сапраўдная жыццёвая катастрофа, здольная паўнацэнна адбіцца не толькі на людзей, але і на асяроддзі пражывання, якую яны засяляюць, на самой прыродзе. Гэта вынікае нават непасрэдна з назвы твора. Нібы аўтар спрабуе данесці да чытача сваю думку, прысвечаную прыродзе Карэліі, прадэманстраваць наколькі выдатнай і гарманічна яна была, пакуль у яе не ўмяшалася разбуральная вайна. Забыцца можна ўсё, аднак не забываецца сапраўдны гераізм людзей, гатовых у любы момант ахвяраваць сабой, дзеля выратавання якія жывуць цяпер, і тых пакаленняў, што будуць жыць пасля. Гераізм простых людзей спакойна вырашылі ахвяраваць уласным жыццём, з мэтай выратавання наступных пакаленняў, здольная застацца ў сэрцах нашчадкаў навечна.
| 
