Чалавецтва ўжо даўным-даўно дайшоў да ісціны, што для таго, каб пераадолець жыццёвыя цяжкасці, неабходна дзейнічаць разам. Гэта, безумоўна, правільна, калі гаворка вядзецца аб народзе, аб мове і культуры. Зберагчы гэта ад нападу і расточения ворагамі магчыма толькі разам.
Росквіт старажытнарускай дзяржавы - Кіеўскай Русі, прывёў нас да перыяду межусобных воін. Кожны з князёў лічыў сябе самым годным для кіраўніцтва ўсімі астатнімі. Яны імкнуліся дасягнуць пастаўленай мэты ўсімі магчымымі шляхамі і спосабамі. Нават падчас нашэсьця полаўцаў, князі працавалі кожны сам для сябе.
Менавіта гэты перыяд разброда і войнаў спарадзіў князя Ігара Святаславіча. Яго праўленне распаўсюджвалася на ноўгарад-сиверские зямлі. Ён вырашыў падняць сваіх суседзяў і пайсці супраць ворага, які захапіў яго радзіму. Але, на жаль, не ўсе князі, якія прынялі прапанову Ігара, апынуліся настолькі ж адданымі, як і ён. Гэта і прывяло да трагічнага заканчэння паходу.
Менавіта гэтую страшную гісторыю гібелі войскі і вырашыў захаваць у сояй кнізе аўтар "Слова пра паход Ігаравы". Галоўнай задачай, якую ставіў перад сабою аўтар творы, было згуртаванне князёў і аб'яднанне іх у адну вялікую і непераможную армію. У паэме мы бачым, што слабасць рускіх зямель пранюхалі не толькі полаўцы, але і венгры з захаду, і туркі з поўдня і літоўцы з поўначы. Цяпер Русь, як ніколі, мела патрэбу ў абароне і выратаванні. Але самым галоўным крыніцай ўсіх яе бедаў з'яўлялася ўнутранае супрацьстаянне княстваў паміж сабою. Такое дзяржава можна было проста браць голымі рукамі.Аўтар правёў чырвонай ніткай праз усе сачыненне просьбу аб спыненні гэтых рознагалоссяў. Ён просіць усіх аб'яднацца дзеля выратавання самой Русі.
Тройчы Святаслаў заклікаў сваіх суседзяў ўступіць у "златы страмёны". Ён угаворвае іх адпомсціць за "Крыўду гэтага часу, за зямлю Рускую, за раны Игоревы". Ён дакладна ведае, што па нашай зямлі блукаюць шмат выдатных палкаводцаў і адважных воінаў, але яны чаму-то марнуюць свае сілы на межусобные вайны.
Да сённяшняга часу "Слова пра паход Ігаравы" застаецца своеасаблівай песняй-перасцярогай. Яна ва ўвесь свой голас крычыць аб тым, што толькі разам мы - сіла, і толькі так мы можам зберагчы свае родныя зямлі ад бед і гора. Калі ж у краіне брат ідзе на брата, такой краіне проста не выжыць у стагоддзях. Яе пакалення неўзабаве знікнуць з твару зямлі. "Слова" - найвялікшая твор, якое проста прасякнута вышэйшай патрыятызмам.
