На мой погляд, подзвіг – гэта нейкі незвычайны ўчынак чалавека, пры якім выяўляецца яго адвага, сіла духу і мужнасць.
Для існавання чалавек вымушаны зарабляць на начлег, ежу і іншыя бытавыя патрэбы. А яшчэ, людзі думаюць аб сваёй рэпутацыі ў грамадстве. Многія з дзяцінства мараць стаць героямі, каб усе захапляліся яго гераічным учынкам. З дзяцінства гэтая мара пераходзіць і ў дарослае жыццё, і многія здзяйсняюць гэтыя подзвігі, проста ва ўсіх яны розныя.
Прыкладаў подзвігу у нашай жыцці шмат. Напрыклад, хто-то тоне і адчайна крычыць. Многія будуць стаяць і разгублена глядзець, але знойдзецца чалавек, самааддана кінецца і ўратуе тапельца. Вось ён - герой нашага часу. Я б аднёс да подзвігу і працу выратавальнікаў і лекараў, яны ратуюць жыцці многіх людзей. Хіба гэта не подзвіг?
Нейкія подзвігі здзяйсняюцца аднойчы, але ёсць і прыклады, калі ўся жыццё чалавека - гэта подзвіг. Не многія ведаюць аб сястры міласэрнасці, Кацярыне Міхайлаўне Бакуниной. Яна прайшла дзве вайны, і выратавала нямала жыццяў. Бакуніна кіравала працай усіх сясцёр міласэрнасці на Каўказе, а пасля вайны прысвяціла сваё жыццё развіццю сельскіх бальніц. А ёсць і такія прыклады подзвігаў, пры якіх чалавек гінуў. Насычана такімі падзеямі Другая Сусветная Вайна.Аляксандр Матросаў загінуў ва ўзросце 19 гадоў, закрыўшы сваім целам амбразуру нямецкага дзота, тым самым даў магчымасць сваім таварышам захапіць апорны пункт ворага.
Юрый Аляксеевіч Гагарын таксама здзейсніў подзвіг, палёт першым у космас. Ніхто не мог са стоадсоткавай упэўненасцю сказаць, што ён вернецца жывым з гэтага падарожжа. Але ён усё роўна паляцеў, нягледзячы на страх.
Існуе подзвіг цэлага народа. У час Вялікай Айчыннай Вайны людзі Савецкага Саюза ўсе разам змагаліся з агрэсарам, многія стаялі ля станкоў, робячы зброю і боепрыпасы, для тых, хто на фронце не шкадуе сябе.
У нашым жыцці шмат месца для подзвігу, проста не ўсе звяртаюць на гэта ўвагі. Зразумела, гэта справа кожнага - стаяць у баку або праявіць мужнасць і рашучасць. Усё залежыць ад характару чалавека, яго маральных асноў і, вядома ж, ад таго, як яго выхавалі.
